Vijftig jaar geleden was de Amerikaanse droom nog geen nachtmerrie en bloeide de autoindustrie in het land van big is beautiful als nooit tevoren. De jaren zestig was het tijdperk van de Muscle Car, van de Chevelle, de GTO, van de bezieling van de Camaro, Mustang en Challenger. Van auto's die gebouwd waren door gepassioneerde mensen en verkocht werden door avontuurlijke ondernemers. Aan de vooravond van het tweede decennium van de 21ste eeuw is de Amerikaanse auto-industrie nog slechts een schim van het wat het eens was, onder de voet gelopen door Japanners en Koreanen, op zoek naar het nieuwe ei van columbus, maar gehinderd door een leger boekhouders, schuldeisers en marketingguru's met verkeerde marktanalyses, om van de economische realiteit nog maar te zwijgen.

Producent én consument zouden van minder nostalgisch worden. In 2002, midden in de retro-trend, greep Ford voor de nieuwste Mustang-generatie in een vlaag van nostalgie terug naar het oer-exemplaar uit de sixties. Mét succes. Dodge ging meteen aan de slag aan een Challenger, die vorig jaar het levenslicht zag, en bij Chevrolet lopen rond deze tijd de eerste tijdloos gelijnde Camaro's van de band. De Muscle Car is dood, lang leve de Muscle Car.

Eigenlijk zijn de Muscle Cars van vandaag de Pony Cars (zie definitie, verder in dit dossier) van vroeger. Maar het draait nog steeds om betaalbaar vermogen. De Ford Mustang wisselt in de VS voor eigenaar vanaf $ 20.995, en de meest gespierde variant gaat er over de toonbank vanaf $ 28.000. Een Dodge Challenger is er vanaf $ 22.945 en kan oplopen tot $ 42.645. Het is wellicht geen toeval dat Chevy's Camaro er is voor exact dezelfde prijs als de Challenger. De meest potente uitvoering ervan kost $ 34.180. Natuurlijk zegt de aankoopprijs niet alles. Daarom spelen we deze drie nostalgische vierwielers voor u tegen elkaar uit. In ons land moet je overigens niet op zoek gaan naar een officiële dealer. Alleen Chevrolet zal de Camaro voor de Europese markt homologeren, zij het niet vroeger dan 2011. En dan nog zijn de verwachtingen bescheiden. Het merk wil in Europa 2.000 Camaro's slijten. Dat is niet eens één exemplaar per dealer. Wie z'n geduld niet zo lang op de proef wil stellen kan zich wenden tot alternatieve invoerkanalen. "Grijs" zijn alle drie de modellen te koop. In zo'n geval staat het de handelaar vrij het prijskaartje te bepalen en dat durft nogal oplopen...