De Chevy is nieuw in de arena. En in tegenstelling tot Dodge (Chrysler) heeft GM niet de ballen gehad z'n Camaro zo gemeen als de stijlstudie op de markt te gooien. Z'n brede smoelwerk, uitgesproken wielbogen, (valse) kieuwen in de achterste wielkasten, de al even nutteloze bult op de motorkap... het is er allemaal wel, maar net dat beetje minder gewaagd dan we hadden gewild.
Meer aandacht ging naar het interieur, waarin duidelijk is dat de Chevy de nieuwste uit dit trio is. Chevrolet heeft ook meer moeite gedaan om voor de Camaro een aparte klokkenset te ontwikkelen. In twee grotendeels rechthoekige kokers huizen driedimensionaal uitgewerkte analoge wijzerplaten die blauw en rood verlicht worden. En in de middentunnel wordt dat thema nog eens deskundig herhaald in vier analoge wijzertjes voor de versnellingshendel. Het naar Amerikaanse normen compacte driespakige sportstuur is eveneens in de diepte uitgewerkt. En het voelt al even prettig aan als het eruit ziet. De Camaro moet je nog steeds niet tegen een Europeaan zetten, maar dit is as good as it gets.
Net als de Dodge, maakt de Camaro gebruik van een (relatief) modern onderstel. De Chevy is daardoor op papier goed gewapend om z'n vermogen aan het asfalt kwijt te kunnen. En hij beschikt over moderne rijhulpsystemen die op het ganse gamma verkrijgbaar zijn. Ook dat geldt niet voor de twee andere gladiatoren in dit strijdtoneel. Blijf je binnen het standaardgamma dan biedt Chevrolet ook de krachtigste instapper. Die 3,6l grote V6 (zowaar met vier kleppen per cilinder) levert al 304pk en 370Nm. De achtcilinder heeft weer maar 2 kleppen per cilinder, maar compenseert die tekortkoming in slagvolume. Uit 6,2l wordt 422pk en 553Nm gehaald. Op een haar na zoveel als de Dodge Challenger SRT8. De Camaro evenaart op een haar na de Challenger in de sprint, maar een begrenzer bij 250km/u doet hem 20km eerder opgeven op topsnelheid.
