De Ford 427 Cammer was zonder twijfel de krachtigste motor uit het Muscle Car tijdperk. Het blok was ontwikkeld om de Chrysler Hemi-motoren naar de kroon te steken. En dat deed het. Het 427-blok had cilinderkoppen met hemisferische verbrandingskamers, net als de centrales van Chrysler. Bovnedien installeerde Ford niet één maar twee bovenliggende nokkenassen (één per cilinderbalk). Dat leverde de motor niet alleen z'n naam (van camshaft) op - het stelde de centrale in staat een voor z'n tijd ongehoord hoge omwentelingssnelheid van 7.500t/min te halen. Met één enkele carburator braakte het blok 616pk uit. Met een dubbele carburator werd dat een massieve 657pk. De Cammer was zo krachtig dat hij totaal ongeschikt was voor straatgebruik, zelfs in de powergeile jaren zestig. Ford besloot wijselijk de eenheid niet in de catalogus op te nemen en slechts 50 motoren werden gebouwd, vooral voor professionele dragracers. Omdat het productievolume zo laag lag, weigerde NASCAR de motoren als een fabrieksoptie te zien. Ford kond de motoren daarom niet inzetten op de ovalen racecircuits van het NASCAR-circus, terwijl Chrysler er met z'n Hemi's de overwinningen aan elkaar reeg. Die beslissing bezegelde het lot van de motor. In 1965 werd de productie na amper één jaar stilgelegd.