De stripreeks kennen we allemaal. Over de avonturen van de koele maar charismatische raceheld Michel die als zoon van Vaillante-oprichter Henri Vaillant telkens weer oog in oog komt te staan met de booswichten van de Leader-ploeg, geleid door een Indiase wetenschapper met heel wat centen op z'n rekening. In 2003 is daar een filmproductie van Luc Besson van gekomen, maar veel positieve commotie heeft die niet veroorzaakt.
“Parfois pour gagner il faut savoir perdre”
De verfilming krijgt toch een plekje in dit dossier omdat Michel Vaillant nu eenmaal een icoon is en er omdat er opnames werden gemaakt tijdens de 24 Uren van Le Mans van 2002, het strijdtoneel van de prent. De organisatie liet per uitzondering twee extra deelnemers toe: een Lola Judd B98 in Vaillante-kleuren en een rode Panoz LMP-1RS met daarop het gele Leader-logo. In de Vaillante-rallywagen herkennen we een omgebouwde Peugeot 206. De film is ook "legendarisch" vanwege de krampachtige acteerprestaties, de iets te uitbundige sluikreclame voor Peugeot en Total en door op de zenuwen werkende nasynchronisaties van het Engels naar het Frans.
Vaillant spreekt altijd Frans terug, ook wanneer hij in het Engels wordt aangesproken. Echt in het Engels dus, want niet elke Amerikaan krijgt de stem gewisseld. Te ingewikkeld? Dan biedt de dunne verhaallijn enige vorm van compensatie. Ze is losjes gebaseerd op een van de albums, met name Nr 13 aan de start waarin booswicht Bob Cramer voor het eerst opduikt. We zien hoe Michel Vaillant, gespeeld door Sagamore Stévenin, al jarenlang het Circuit de la Sarthe domineert. Maar dit jaar verschijnt Ruth Wong (Lisa Barbuscia) achter het stuurwiel van een Leader-bolide, en dit ter nagedachtenis van haar overleden vader. De Leader dus. Uiteraard wordt er niet teruggedeinsd om onze held van de overwinning te behoeden. Het scenario werd achteraf overigens als inspiratiebron gebruikt voor het album Voor David.
