Met de Phaeton wil VW een graantje meepikken van de omzet die het luxesegment genereert. Het concern werd in dat segment immers enkel vertegenwoordigd door Audi, dat zich als geheel wat sportiever oriënteert. Voor de wat behoudender ingestelde klanten, die doorgaans opteren voor een Mercedes of Lexus en in mindere mate BMW, is er dan de Phaeton. Een limousine van meer dan 5m lang die afhankelijk van de uitvoering 5 inzittenden in alle comfort of 4 inzittenden in uitvoerig instelbare comfortzetels vervoert. Het gamma wordt in de toekomst nog uitgebreid, maar voorlopig bestaat het uit een 3.2l V6 (241pk) die verkrijgbaar is met een handgeschakelde zesbak en een Tiptronic met vijf verhoudingen, een 6l W12 (420pk) met dezelfde Tiptronic en een imposante 5-liter V10 TDI met niet minder dan 313pk die wordt gekoppeld aan een Tiptronic met zes verhoudingen. Een pneumatische ophanging en airco met vier instelbare zones is standaard, maar voor de meeste andere zaken (met uitzondering van de zeer uitgebreide veiligheidsuitrusting) moet je de optielijst raadplegen. Dat is bij de concurrentie net zo, maar de basisprijs van € 66.320 voor de 3.2, € 112.430 voor de 6.0 en € 90.530 voor de diesel is maar net iets minder dan wat BMW vraagt voor een vergelijkbare 7 en zelfs iets meer dan wat een Mercedes S-Klasse kosten moet. Als je rekening houdt met kostprijs van de opties is de kans groot dat zowel de BMW als de Mercedes met een vergelijkbare uitrusting onder de prijs van de Phaeton duiken. We reden met de 3.2l V6 Tiptronic met een prijskaartje van € 77.000, opties incluis.

Het eerste wat ons opvalt is dat Volkswagen er wonderwel is in geslaagd een gevoel van luxe te combineren met een typisch Volkswagen gevoel. Dat komt onder meer tot uiting in de relatief harde, maar goed steunende zetels, ook al prefereren we een zitje bij de concurrentie. Het interieur bulkt van de luxueuze materialen, fijn leder, chroomaccenten, houtinlegij er is achtergrondverlichting in het donker en ga zo maar door. De klimaatregeling kan volledig tochtvrij werken en heeft vier zones, beide functies zijn een primeur. We zijn, als je rekening houdt met een korte gewenningsperiode zeer te spreken over BMW’s Idrive voor de groepering van functies in het interieur, maar het moet gezegd dat het systeem van VW met het centrale 16:9 kleurendisplay en twee rijen knoppen toch een pak intuïtiever werkt. Minpuntje aan het interieur was de aanwezigheid van parasitaire geluidjes, afkomstig van het voor de rest puntgave instrumentenbordje. Dat wijst er toch op dat VW nog net niet het gewenste afwerkingsniveau haalt. In deze klasse is elk foutje, hoe klein ook, immers onvergeeflijk.

Op motorisch gebied moeten we ook de constante waarschuwing van het oliepeil negeren, iets waar ook menig Touareg last van heeft. Met de krachtbron zelf is niets mis; die stuwt de Phaeton in iets minder dan 9sec naar 100km/u en zorgt voor een top van 245km/u, met een prachtig diep klinkende brom voor de lage toerentallen en een quasi perfecte demping van het geluid. Het geheel is vooral soepel, maar niet snel volgens de in deze klasse gehanteerde maatstaven. Dorstig is hij ook, de constructeur spreekt over 11,6l/100km, maar we zijn er zelfs na 400km autostrade aan een constante (wettelijke) snelheid niet in geslaagd minder dan 12,9l/100km te verbruiken.

Het beste punt van de Phaeton is zonder meer de rijervaring. Het stuur ligt goed in de hand, het is -net als de pedalen- communicatief en de pneumatische ophanging werkt uitstekend. Die ophanging is overigens instelbaar in vier standen van comfortabel naar sportief en we vinden het spijtig dat het systeem niet nog wat extremere instellingen toelaat (nog zachter en nog harder). Voor de omschrijving van de wegligging kunnen we amper anders dan superlatieven gebruiken. De Phaeton stuurt strak, is voorspelbaar en de gripgrens ligt zo ver dat geen normaal mens die ooit gaat opzoeken.