Een atv mag dan wel wat weg hebben van een auto en een motorfiets; wat de besturing betreft, lijkt hij op geen van beide. Het stuur ontleent de quad van de motorfiets, maar in plaats van een gashendel, gebruik je een duimhendel om de motor aan te sturen. De twee wielen vooraan doen een rijgedrag als dat van een auto vermoeden, maar dat is maar schijn. Een quad helt natuurlijk niet zo nadrukkelijk in de bochten over als een motorfiets, maar toch speelt je lichaam een cruciale rol in het behouden van het evenwicht. Dat is ten dele te wijten aan het hoge zwaartepunt dat quads kenmerkt en het betrekkelijk smalle wielspoor.
Maar vooral het achterdifferentieel (of beter, het ontbreken ervan) zorgt voor een heel specifieke rijbeleving. Bij een auto zorgt dit apparaat ervoor dat het buitenste wiel in een bocht sneller kan draaien dan het binnenste, zodat de wagen niet uit de bocht wordt geduwd maar mooi de curve volgt. Erg fijn op een wegdek, maar bij een quad is dit systeem niet wenselijk. Op een onverharde ondergrond is zo'n klassiek differentieel immers niet toereikend, omdat een doorslippend wiel dan alle aandacht krijgt en het grippende wiel gewoon stil komt te staan. Een situatie die je naast de baan ten allen tijde wil vermijden. Om diezelfde reden kan je het differentieel dat tussen de voorste wielen zit, en wél wielspin toelaat (anders zou je haast niet kunnen draaien), ook vastzetten als dat nodig is. Zodoende zijn alle vier wielen permanent aangedreven, onafhankelijk van het feit of een wiel grip heeft of niet. In deze instelling schuilt de ware terreinkracht van de quad. Onoordeelkundig gebruik - door bijvoorbeeld te veel wieluitslag te geven of abrupt te draaien - levert dan ook geheid schade op in deze toestand.
Maar nu even terug naar de tweewielaangedreven set-up. Neem je met een quad een bocht, met name op een verhard wegdek, dan wil de quad omwille van zijn vastgezette achterdifferentieel eigenlijk liever rechtdoor. Ofschoon de voortrein weliswaar in de juiste richting kan gestuurd worden, moet je als bestuurder noodgedwongen je gewicht in de schaal leggen om het gevaarte een beetje te helpen en de tegenwringende beweging te compenseren. Doe je dat niet, dan kan de atv gaan overhellen - vooral in kort genomen bochten - en krijg je de machine over je heen. En daarmee hebben we een belangrijk punt aangesneden: het gewicht.
De gemiddelde atv laat de naald van de weegschaal vlotjes voorbij het streepje van de 200kg klimmen. De massa van het voertuig speelt een cruciale rol bij ongevallen, zowel op de openbare weg als in het terrein. Wetende dat de krachtige motoren die tegenwoordig worden ingebouwd, de quads makkelijk in staat stellen snelheden boven de 80km/u te behalen en gelet op het onnatuurlijke gedrag in bochten, gooit een quad zijn bestuurder makkelijker af dan je zou denken. In het terrein is een ongeluk nooit ver weg: een omkantelende of over de kop kiepende quad komt haast altijd in contact met zijn bestuurder en zorgt daarbij voor flinke letsels. Het behoeft geen verdere uitleg dat de meeste ongevallen met quads gebeuren zonder dat er een derde partij bij betrokken is; de veelal grote, vermanende waarschuwingsstickers die het koetswerk van een quad ontsieren, zijn er heus niet vanzelf gekomen. Vooral met passagiers is extra voorzichtigheid geboden!
Een helm is logischerwijze verplicht, en daarbij maakt het behoudens enkele uitzonderingen niet uit of het voertuig ingeschreven is als landbouwvoertuig of als motorfiets. Bijkomend dien je je sinds kort als een bestuurder van een motorfiets ook adequaat te kleden. Een lange vest en broek (of overall) zijn verplicht, net als handschoenen en laarzen die de enkels beschermen. Sowieso is het dragen van beschermende kledij altijd aan te raden, ook als de quad niet op de openbare weg gebruikt wordt. Vergewis je er tenslotte van dat je alle bedieningsinstrumenten onder de knie hebt, ook deze van de eventueel gemonteerde accessoires zoals een lier.
