In de Amerikaanse media is ophef ontstaan over de Chevrolet Volt (en dus ook over diens tweelingmodel - de Opel Ampera). De oorzaak ligt in de technische oplossing die Chevrolet hanteert. Het merk beloofde immers een elektrische auto te maken, zij het voorzien van een "range extender" en geen hybride. En nu de laatste technische details bekend raken, blijkt de zo revolutionaire auto onderhuids toch iets conventioneler te zijn dan op de verpakking werd aangekondigd. Geen man overboord, zou je denken, maar omdat de Volt eigenlijk werd ontwikkeld met geld van de belastingbetaler en na de plechtige belofte om verder te gaan dan bij een conventionele hybride, tillen de Amerikanen er zwaar aan.

Heel concreet is het zo dat de Volt eigenlijk drie werkingsmodi kent. In de eerste drijft een door batterijen gevoede elektromotor de wielen aan. In de tweede modus is de belasting van de batterijen te hoog (of de energiereserve te laag) en wordt de 1.4l benzinemotor ingezet om stroom te genereren. Die wordt aan het "elektrische systeem" van de auto gevoed. Zover nog steeds geen vuiltje aan de lucht, maar in de derde werkingsmodus (boven 112km/u) schakelt Chevrolet een planetair tandwielstelsel in (van structuur gelijkaardig aan een differentieel, al vervult het in deze de rol van een continue variabele overbrenging - net zoals bij de Toyota Prius overigens) om de motor aan de wielen te koppelen. En dat is, zij het met vernuftige technologie, nu net wat een hybride doet.