Bombardier, het Canadese bedrijf dat onder meer bekend staat voor haar militaire voertuigen en poepsjieke zakenjets, stootte tijdens de recente economische crisis uit zelfbehoud haar recreatieve produkten af. Zo ontstond een nieuw bedrijf: BRP, voluit Bombardier Recreational Products, dat onder haar vleugels een scala aan gerenommeerde namen in het vrijetijdswereldje huisvest. Zoals Ski-doo, grondlegger van de sneeuwscooter, en Sea-doo, dat jetski's produceert. En natuurlijk Can-Am, het merk dat ons recentelijk niet alleen op pad stuurde met haar knotsgekke Spyder, maar ons vandaag tevens laat kennismaken met haar grootste quad: de Outlander Max 1000 XT-P.
Can-Am bekleedt de derde plek op de hitlijst der Belgische inschrijvingen, en bokst daarmee op tegen gevestigde waarde Yamaha en budgetspeler Kymco. Het voert een stevig ritme inzake innovatie door en houdt de levenscyclus van haar modellen behoorlijk kort, toch als je deze vergelijkt met de traditionele Japanse merken, die doorgaans veel conservatiever met hun creaties omspringen. Je kan er dan ook niet omheen dat de Can-Am door de band genomen erg modern en sprankelend fris overkomt, alsof de gretigheid van het ontwerp de bestuurder telkens weer wil aanzetten tot avontuurlijke excursies. Minder noodzakelijk voor de utilitaire gebruiker en dan ook overduidelijk appellerend aan de recreant is eveneens de indrukwekkende tweecilinder, die zich te midden van het compleet vernieuwde chassis ophoudt. De v-twin uit de rekken van het Oostenrijkse Rotax - alweer een merk van BRP - puurt zo maar eventjes 82pk uit z'n 976cc: een beestig vermogen dat je haast nooit echt ten volle kan benutten. Dat wil zeggen, bij ons wordt vooral de EC-gehomologeerde versie gekozen die recht geeft op een motorfietsnummerplaat, maar dan wel zijn vermogen noodgedwongen beperkt ziet tot 15kW (lees ons quaddossier als je wil weten waarom) en de trekcapaciteit moet laten afnemen van 590kg naar 135kg. Desalniettemin scheert de geknepen duizend hoge toppen in de orderboekjes en is het slechts een kwestie van tijd vooraleer hij de aanvoerder wordt in BRP's Belgische verkoopstabel. De versies met volle vermogen zijn eveneens leverbaar. Naast de Outlander in al zijn variaties, bouwde Can-Am ook een lijn sportieve quads (Renegade) uit, naast een serie kleine quads (DS) en side-by-sides (Commander, Maverick).
"Het is alsof de gretigheid van het ontwerp de bestuurder telkens weer wil aanzetten tot avontuurlijke excursies."
Nochtans zijn de kleine broers van de dikke duizend bepaald geen doetjes. Zowel de 800, de 650 als de 500 genieten hetzelfde onderstel en een variant van de zoet klinkende Rotax. Zelfs de "kleine" 500 heeft met zijn vermogen van 46pk (tenzij beperkt omwille van de homologatie) meer dan genoeg punch in huis om de gemiddelde quadrijder te plezieren. Deze laatste draagt een prijskaartje van minimum € 10.799. Dat is dan de versie voor één persoon. De tweepersoonsversie (MAX) van onze één litervariant maakt je dan weer € 18.599 armer, en dat is een flink stuk meer dan de topmodellen van andere merken. Yamaha's primus bijvoorbeeld, de half zo krachtige Grizzly 700, heb je al voor € 11.790. Ofschoon de 1000 XT-P met een standaard lier van Warn, een aangepaste vering van FOX, een goed doordacht moduleerbaar bagagesysteem en andere interessante bijkomstigheden weliswaar een stuk completer is uitgerust dan de toppers van de concurrentie, gaat de Limited uitvoering wel erg ver door pneumatische vering achteraan en een gps van Garmin bij te leveren.
Dat die met een prijs van € 19.299 niet alleen een paar leuke opties duurder uitvalt dan - we blijven een autowebsite - een gloednieuwe Fiat Panda 4x4 kan de koper weinig deren. Meer nog, BRP wrijft flink in zijn handen, want niet alleen vallen de verkoopscijfers in een gestaag dalende markt behoorlijk mee, ook de lijvige accessoirelijst - compleet met kleding, verwarming, velgen, koetswerkstukken en zelfs een ingenieus bevestigingssysteem voor rekken (LinQ) en andere nuttige attributen - weet de koper te verleiden. Hadden we al gezegd dat BRP Canadees is en niet Duits?
Ten velde blijkt het gepoch over de brute kracht van de dikke v-twin niet gelogen. Behoedzaamheid is vereist bij het bedienen van de duimhendel, want de achterwielen hebben de grootste moeite met het overbrengen van al die onstuimigheid op onverhard terrein. Je vraagt je vaak af in hoeverre je baat hebt bij al dat geweld, maar twijfel maakt snel plaats voor een brede grijns. Wat werken die acceleraties verslavend, hoe fijntjes bereikt de homogene zoem van de twin onze oren! Heel wat anders is dat dan de doffe kuch van een dikke monocilinder. Vierwielaandrijving inschakelen gebeurt met een knop en de cvt-bak heeft zowel een hoge als lage versnelling. Het voorste differentieel vergrendeld automatisch als het wielspin detecteert. Het valt ook meteen op hoe comfortabel de Outlander is afgeveerd, een vaststelling die alweer volledig past bij Can-Am's overduidelijke focus op het vrijetijdspubliek. Het merk spendeerde veel aandacht aan het onderstel en koos voor een compleet afwijkend ontwerp achteraan, dat bestaat uit een stabilisatorstang en onafhankelijke armen die onconventioneel lateraal werden opgehangen. Hierdoor wordt de zijwaartse rolbeweging in de kiem gesmoord.
"Belgische kopers hebben dan weer het geluk dat BRP haar Europees distributiecentrum in Gent heeft neergepoot, waardoor voorraadproblemen in principe onbestaande zijn."
Ook op de openbare weg overtuigt de Outlander met zijn stabiliteit - zelfs bij hoge snelheden - maar ook met zijn kwieke cvt-bak en prima zitpositie. Een eventuele passagier zit bovendien vóór de achteras en voert bijgevolg weinig invloed uit op het stuurgedrag dankzij de riante wielbasis van 150cm. Maar niet alles is rozengeur en maneschijn. De Canadees is met z'n drooggewicht van 371kg een stevig gebouwde jongen, en ondanks alle truuken die BRP toepaste om die massa in toom te houden blijft dit plompe lijf een nadeel als je vast komt te zitten. Hoewel de versie met vol vermogen achteraan recht heeft op twee hydraulische schijfremmen van 214mm diameter, moet de begrensde 1000 het met één enkel exemplaar stellen, en dat is jammer.
Tenslotte is de technologische voorsprong die Can-Am haar premiumstatus verleent en in hoge mate het forse prijskaartje verantwoordt, tegelijkertijd een vloek en een zegen. Snufjes zoals het automatisch sperrende voordifferentieel (visco-lock), de elektronische, variabele stuurbekrachtiging met drie standen en andere technische hoogstandjes doen prima hun werk, maar sluiten omwille van hun complexiteit eigen sleutelwerk in principe uit. Belgische kopers hebben dan weer het geluk dat BRP haar Europees distributiecentrum in Gent heeft neergepoot, waardoor voorraadproblemen in principe onbestaande zijn. Daarnaast heeft BRP een vrij uitgebreid verdelernetwerk, in tegenstelling tot enkele andere Amerikaanse merken. Twee troeven die kunnen tellen in deze markt van kleine getallen.
