Dat Porsche nieuwe segmenten probeert aan te boren is niet nieuw. In de geschiedenis van het merk vinden we talrijke voorbeelden. Alleen, de succesvolle pogingen, die zijn pas van de jongste tijd. Sinds 1990 heeft Porsche het gepresteerd een kleine sportwagen met middenmotor én -nog veel uitzonderlijker- een SUV aan de man te brengen. De Cayenne is niets minder dan een goudmijn, zelfs nu de verkoop ervan daalt omdat het product stilaan om vervanging vraagt. Wat Porsche dan anders doet dan met de 914, 924 en 968? Wel, het merk heeft het Porsche DNA-bedacht. En dat is allemaal afkomstig van de 911. Dat Porsche DNA moet in alle modellen van het merk terug te vinden zijn. Dat is de reden waarom een Cayman er uit ziet als een gekrompen 911 en een Cayenne als één die opgeblazen is. En nu is er dus een vierdeurs limousine waarvan de raamomlijsting, de schuine achterklep, de lichtunits en de gewelfde voorvleugels zo veel mogelijk 911 in zich dragen. Porsche spreekt over herkenbaarheid en karakter, niet over schoonheid. Het belangrijkste van al; dat het werkt. In ons land loopt de voorverkoop alvast als een trein.

De Panamera bestaat in drie versies; S, 4S en Turbo. De eerste twee worden aangedreven door een identiek 4.806cc grote achtpitter met 400pk en 500Nm. De eerste heeft standaard een handbediende zesbak, optioneel een PDK en is de enige die het stelt met een metalen ophanging die wel drie demperinstellingen kent. Vanaf de 4S is vierwielaandrijving, een zevenbak met dubbele koppeling en vierwielaandrijving standaard. De instapper zet een weinig beschamende sprinttijd van 5,6 tellen neer, en de PDK-editie pitst er nog eens 2 tienden extra af. De 4S kan de oefening in exact vijf tellen. Dat wil zeggen dat met een identiek vermogen en hoger vermogen sneller accelereert, maar z'n top ligt een tikkeltje lager; op 282km/u terwijl de instapper 3km langer doorgaat. De Turbo tikt af op 303km/u en haspelt de sprint al in 4,2 tellen af, dankzij een paardenstal met 500 volbloeden en 700Nm trekkracht. Tegenwoordig hoeft al dat vermogen ook geen sloten brandstof meer te kosten. De Turbo is de dorstigste en die tikt af op 12,2l/100km, mede dankzij een op alle versies standaard start/stopsysteem. De eerste kennismaking kostte elke 100km/u eerder 25l, maar dat zullen we wel aan onszelf te danken hebben. Voor je je daaraan kan ergeren moet je overigens de horde van de aanschafprijs nemen. Die bedraagt € 97.405 voor de Panamera S, € 105.210 voor de Panamera 4S en € 138.666 voor de Panamera Turbo.

Aan boord biedt de Panamera een zee van ruimte voor vier inzittenden die allen in comfortabel maar stevig aansluitend zitmeubilair kunnen plaatsnemen. Been- en knieruimte zijn vergelijkbaar met die van een Mercedes S-Klasse of BMW 7-Reeks, maar dat hadden we van een auto die 4,97m lang is, wel verwacht. De kofferinhoud bedraagt 432l en dat is geen uitzonderlijke waarde. De achterbank neerklappen maakt minstens 1250l laadvolume vrij. De boordplank is bijzonder verzorgd en uiteraard zijn de wijzerplaten gegroepeerd rond een centrale toerenteller. Rond de middentunnel groepeert Porsche bij benadering een duizendtal knopjes en het vergt enige tijd eer je daar de weg in vindt.

Rijden dan. Wel, het zijn bij Porsche nu ook geen uilen. Dus je kan van de Panamera S en 4S alleen zeggen dat ze uitstekend rijden. En de Turbo heeft net die extra "ooomph" om je een glimlach op het gezicht te toveren. Bij legale snelheden is de Panamera niets anders dan stil en comfortabel. Zo comfortabel zelfs dat het een beetje zoeken in naar het Porsche-gevoel. Geen brommende uitlaatlijn, de besturing is gefilterd, de ophanging verricht mirakels, de remmen bijten zich vast als een uitgehongerde leeuw in een gazellenjong, maar van al dat drama merk je binnenin maar weinig. Verhip, het lijkt erop dat Porsche een snelle reiswagen heeft gebouwd, eerder dan een sportauto met vijf deuren.