Het leuke aan die jaarlijkse Ronde van Frankrijk is dat er ook regelmatig retrobeelden opduiken. Geen wielerwedstrijd zonder volgauto’s. Daar zitten veelal knappe, grote Franse auto’s uit de oude doos bij. En met wat geluk kan je een statige Peugeot 604 spotten. Vive la fête.

Een geslaagde mengeling van classicisme en verfijning

Eerst was er het daverend succes van de Peugeot 504. Dat gaf vertrouwen om het ook wat hogerop te zoeken. Het segment waar vooral Duitsers en Britten de scepter zwaaiden. Toen al. De fiere Fransman wou uiteraard niet onderdoen. Met trots werd in 1975 de statige 604 gepresenteerd. Volgens Peugeot was hun nieuwe sedan "een geslaagde mengeling van classicisme en verfijning".

Het was alweer Pininfarina die tekende voor het ontwerp. Geen uitbundige styling, eerder ingetogen en statig. De grote 604 moest luxe uitstralen, en vooral ouderwets Frans savoir vivre. Het Franse antwoord op de Mercedes S klasse uit die tijd. Groot, breed, lang. Met dubbele koplampen, grote achterlichten en een vette kont. Zelfs de ruitenwissers van een 604 lagen op dezelfde manier op de voorruit als bij een Mercedes S. Er werd evenwel niet bijverteld dat de 604 simpelweg de deuren van de 504 kreeg. Ook onderhuids zat er behoorlijk veel 504-mechaniek in. Niks mis mee en niemand had dat in de gaten.

Olie werd duur

Nog voor z’n presentatie in 1975 was er al zwaar weer op komst. In 1973 barste de oliecrisis in alle hevigheid los. Toen was de grote Peugeot al bijna productierijp. Tja, dan maar van de nood een deugd maken. Aangezien de 504 ook als diesel een succesnummer bleek, kreeg de 604 ook z’n zuinige zelfontbrander. Om de veel zwaardere koets (1400kg) in beweging te krijgen, koos Peugeot resoluut voor de turbo. Met als gevolg dat de 604 TD z’n tijd ver vooruit was. Eén van de eerste Turbo diesels. 

De Garrett Airesearch turbo bezorgde de de robuuste 2.3 liter Indenor diesel welgeteld 80pk. Geen tikfout, 80 erg slome pk’s. Een vrachtwagen voorbijsteken, was een hele krachttoer. De naald ging nooit verder dan 160 km/u. Wie het nog rustiger wou, kon opteren voor de automaat. Dat paste nog beter bij zijn uitermate comfortabele, maar erg luie karakter.

Een genereus karakter

Een 604 TD was totaal niet gericht op prestaties maar op comfortabel, zorgeloos cruisen op de Franse autoroutes. En vooral genieten van een bourgondisch comfort. Neervleien in de enorme, zachte zetels, bekleed met dik velours, turen naar een breed dashboard, laten verwennen door de flexibele veren en een complete standaarduitrusting, zoals elektrische ramen, stuurbekrachtiging, een schuifdak, getint glas en centrale vergrendeling.

Al dat moois in een modieus gekleurde verpakking. De 604 werd meestal geleverd met speciale metallic-kleuren. Geen gewone metaalkleuren, ze hadden een aparte doffe glans. Blauw, groen, goudkleurige of koperkleurig. Ze konden kleuren kiezen, toen.

Meer vermogen svp

“Ook z’n opvolgers de 605 of 607 konden nooit hoge verkoopcijfers halen”

Algauw had de concurrentie ook z’n turbodiesels en veelal waren die krachtiger. Daarom voorzag Peugeot vanaf 1983 een 2.5 liter met 10pk extra. Die reed al wat soepeler. Maar het bleef een diesel uit de prehistorie, ouderwets lawaaiig met een donkere walm en veel gedaver. Hoger in de toeren gaan, was absoluut nutteloos.

Goed dat z’n comfortabel en zacht rijgedrag wat kon goedmaken maar toch best dat je niet gehaast was. Wie toch gehaast was, kon kiezen voor de 604 GTI, jawel een GTI in de jaren ’80. Weliswaar een heel andere motorcultuur dan de hitsige hothatch GTI’s van de die periode.

De 604 GTI kreeg de PRV 2.8 liter V6, samen ontwikkeld door Peugeot, Renault Volvo (vandaar PRV). Dat was een dikke zescilinder die 150 pk naar de achterwielen stuurde. Een top net boven de 190 km/u kon halen en in minder dan 10 seconden de 100 km/u bereikte. Best niet teveel naar de benzinemeter kijken. Met dank aan de onafhankelijke wielophanging, vier schijfremmen en een (bekrachtigde) tandheugelbesturing. 

Franse muurbloempjes

Tot zover de superlatieven. Een 604 had ook wat minpunten. Er waren iets te veel elektrische storingen. Ook had de 604 last van een (Franse) slordige afwerking en die verdomde roestduivel. Toch is Peugeot altijd blijven geloven in z’n grote reislimousine. In z’n 10-jarige carrière kwamen er diverse aanpassingen en nieuwe motorisaties voor de 604. Peugeot probeerde z’n grote limousine ook in de VS te slijten, met de nadruk op chique, exclusief en comfortabel. Maar helaas een matig succes.

Wat Peugeot ook probeerde, het werd alweer een moeizaam verhaal. Slechts 150.000 exemplaren. Ook z’n opvolgers de 605 of 607 konden nooit hoge verkoopcijfers halen. Dat lag zeker niet aan hun comfort of rijgedrag. De concurrentie was gewoon degelijker en had minder rammelgeluiden. De irritante kwaliteitsmankementen deden de grote Franse voiture geen deugd.