De GT is een echte wereldauto. Dat betekent niet alleen dat het ontwerp over de ganse wereld gesleten wordt onder verschillende merknamen. Het is evenzeer zo dat hij samengesteld is met componenten die uit de verschillende GM-magazijnen komen. Zo is een deel van de onderstelarchitectuur van de Corvette. Dat klinkt bijzonder, en toch zijn we er niet van onder de indruk. Het geheel voelt immers alles behalve rigide aan. De trillingen van het voorruitframe kunnen nog net door de beugel, maar het onderstel is dan ook eerder zacht opgehangen. De positieve kant van die medaille levert een bijzonder goed comfort op. Zowel op slechte wegen als voor langere ritten op de snelweg. Grip en tractie zijn voorbeeldig op een goede en droge ondergrond. Bij regenweer laat je de GT evenwel liever aan de kant staan. Het onderstel is dan bijzonder weinig overtuigend, de achtertrein grijpt elke mogelijkheid aan om uit het gareel te breken en de stabiliteitscontrole houdt het maar net. Die schakel je dan ook beter niet uit. Omdat de bandenkeuze uitstekend is (Goodyear Eagle F1), kunnen we niet anders dan de zwarte piet doorschuiven naar het onderstel.

Het motorblok is dan weer een pareltje. Amper 2 liter inhoud en vier cilinders rijk, levert het dankzij directe injectie en een knoert van een turbo toch 267pk en 353Nm. De sprint neemt slechts 5,7 tellen in beslag en de top bedraagt 230km/u. Opel claimt een verbruiksgemiddelde van 9,2l/100km. Doe daar 2 liter bij en je kan al wat plezier hebben. In de aandrijflijn vinden we voorts nog een handgeschakelde bak met slechts vijf verhoudingen. Zes was in dit segment logischer geweest, terwijl ook de bediening vlotter had gekund. We betreuren ook de afwezigheid van een soundtrack. In het beste geval gaat de viercilinder hoog in de toeren wat blazen en dat terwijl de uitlaatlijn net zo goed een leuke brom zou kunnen produceren. Enkel als je heel laag in de toeren rijdt, wordt het geluid de moeite. Alleen is het dan niet afkomstig van het motorblok, maar is het een lage resonantie die aan de overbrenging ontsnapt.

Het onderstel moedigt niet aan tot het verkennen van de limieten. En hetzelfde gaat op voor de besturing. Die is een tikkeltje onthecht. Het remsysteem kunnen we omschrijven als bijtgraag, goed doseerbaar, maar niet zeer uithoudend. Een bochtig parcours resulteert (te) snel in fading.