Onder de kap van onze limousine zit een lichtmetalen 3.7l zescilindermotor in V-vorm (de cilinderbanken staan in een hoek van 90° ten opzichte van elkaar) met drie kleppen per cilinder. Die is goed voor 245pk bij 5.700t/min en 350Nm bij 3.000t/min. De krachtbron wordt gekoppeld aan een vijftrapsautomaat die soepel schakelt, maar niet steeds even alert reageert. Met name bij een kickdown zou het systeem wel wat gezwinder mogen reageren. De automaat stuwt de aandrijfkracht door naar de achterwielen die daar, met optionele 245/50 R18-banden nauwelijks last van hebben. Die stuwen de minimaal 1840kg zware limousine naar 100km/u in 7,4sec, 2 tienden meer van de korte versie. Voor de afregeling van de topsnelheid komt er net geen begrenzer aan te pas want de S350 houdt het bij 246km/u voor bekeken. Dat zijn verre van beschamende prestaties, ook al voelt het door de uitstekende geluidsisolatie en de wat lome automaat allemaal niet zo snel aan. Je kan de met de automaat ook handmatig een versnelling selecteren, maar het maakt de reacties er niet voelbaar vlugger op en bovendien is het systeem niet het meest gebruiksvriendelijke. Je schakelt immers over naar de handmatige modus door links of rechts tegen de pook in Drive-positie te tikken -afhankelijk van je intentie op neer- of op te schakelen-, maar er is geen beveiliging waardoor je de handmatige functie vaak onbedoeld (de praktijk leert dat de volautomatische stand quasi constant wordt gebruikt) activeert door bijvoorbeeld je hand op de pook te laten rusten. Het duurt dan een tijdje voor de automaat weer overneemt.

Voor de ophanging maakt Mercedes gebruik van het AIRmatic systeem. Dat staat voor Adaptive Intelligent Ridecontrol en is een combinatie van een pneumatische ophanging en een adaptieve demping. Het systeem stelt de hardheid van de schokdempers automatisch af op de staat van het wegdek, de lading en de rijstijl van de bestuurder. Het zorgt ook voor een gevoelige beperking van de rolneigingen in de bochten en garandeert een constante rijhoogte onafhankelijk van de belading. Voornamelijk het comfort van het systeem wist ons te overtuigen want de meeste oneffenheden worden met verbazend gemak geabsorbeerd. Mercedes geeft de bestuurder bovendien de mogelijkheid om te kiezen uit twee extra demperinstellingen; middel en hard. Die lijken ons nuttig omdat de standaard -zachtste- stand op de achteras soms zweverig aanvoelde. Bij de middelste positie blijft dat achterwege terwijl de schokken nauwelijks voelbaar stugger worden opgevangen. Met de minst vergevingsgezinde afstelling geeft de ophanging alle oneffenheden aan de inzittenden door, maar zelfs dan is er nauwelijks sprake van overbodige koetswerkbewegingen. Het systeem laat zich ook niet vangen aan verkeersplateaus of drempels en in ons land is dat een element om in overweging te nemen. De variabel bekrachtigde tandheugelbesturing zorgt voor net voldoende feedback en filtert storende elementen uit.

Mercedes geeft een gemiddeld verbruik op van 11,1l/100km voor de gemengde cyclus, 16,4l/100km voor de stedelijke cyclus en 8,1l/100km voor de buitenstedelijke ritten. Veel minder dan het verbruik dat we tijdens de testperiode konden optekenen want dat zakte voor de gemengde cyclus nooit onder 20l/100km, en voor een stukje Brusselse ring aan matige snelheden gaf de boordcomputer nog steeds 14,4l/100km. Dat is zonder meer fors te noemen.