De originele Tipo - toen Fiat nog ambitie had (1988 - 1995)

Bekijk 12 foto's
Door: HM 30-06-2019

Vandaag telt de automarkt vele segmenten en subsegmenten. Er zijn klassieke types, breaks, maar vooral veel SUV’s, MPV’s, crossovers en vele derivaten. In de jaren ’80 lagen de zaken eenvoudiger. In Europa was het C-segment, de klasse van de Golf zeg maar, veruit het meest populair. Dus elke producent wou graag z’n bestseller in dat segment. Dat was een garantie op hoge verkoopsaantallen. Ook Fiat wou een zo groot mogelijk graantje meepikken. Dus geen half werk, maar serieuze investeringen met bijhorende hoge verwachtingen. De nieuwe Fiat Tipo moest en zou een succesnummer worden.

Hoge ambities

Wie hoog mikt, moet er goed uitzien. Meteen een serieuze stijlbreuk met z’n voorganger, de eigenzinnig gelijnde Ritmo. De uitgepuurde styling van de nieuwe Tipo kwam van het designburo I.DE.A. De uitdaging bestond erin om ook veel aandacht aan z’n praktische kant te besteden. Sinds de compacte Panda of Uno zocht Fiat de ruimte in de hoogte. Kubisme, gekenmerkt door rechte lijnen en grote vlakke volumes. Dat zorgde voor een ruimtelijk gevoel met nog steeds een elegante styling. Aanvankelijk werd de Tipo uitsluitend als vijfdeurs gelanceerd. Dat was veruit de meest verkochte variant in dit segment. Pas bij de (obligate) facelift, vier jaren later, kwam er ook een driedeur. Maar de proporties kwamen toch beter tot hun recht bij de vijfdeurs. De meeste concurrenten hadden in die periode ook een klassieke vierdeurs in de aanbieding. Bij Fiat werd dat de Tempra, met ook een opvallende styling. Maar het klopte wel.

Alles aan de Tipo was nieuw en vooral rationeel uitgekiend. Het nieuw ontwikkeld platform kon gebruikt worden voor meerdere Fiat, Alfa en Lancia-modellen en in 1994 ook voor de excentrieke Fiat Coupé.

Zoals dat hoorde in dat populaire segment, kreeg de Tipo uiteenlopende motorisaties: een bescheiden 1100cc (58pk), uiteraard ook een diesel (een makke 1700cc of een stevige 1900cc turbo). De topversie (DGT) kreeg zelfs een digitaal dashboard. Ook de sportieve versie mocht niet ontbreken, dat werd een 2000cc injectie 16v met 148pk. Deze bleek sneller en krachtiger dan de Golf GTI, toch de absolute referentie en het mikpunt van deze Tipo.

Zware concurrentie

‘Typo’ is Italiaans voor benaming en dook bij Fiat al op in de jaren ’30. Fiat vond dat een benaming die goed klonk en wereldwijd gebruikt kon worden. Bij z’n presentatie in 1988 blaakte Fiat van zelfvertrouwen en wou zonder blikken of blozen Koning Golf uitdagen. Vandaar de slogan ‘Geen Golf is hem te hoog’ en dat was nog lang niet zo gek. Naast de populaire Golf was er ook de pas gelanceerde Renault 19, wat later de Citroën ZX. Evenals de vaste waarden als de Escort, Kadett en vele Jappen. In eigen huis had Fiat nog de Alfa 33 of de Lancia Delta. Wat was het toen druk. Maar de Tipo had zeker z’n plaats. Evenals de (klassieke) vierdeursvariant, deze bleek zeer populair in de zuiderse landen en continenten en werd ook geproduceerd in Brazilië en Turkije.

Achilleshiel

De Tipo bleek toch niet het kwaliteitsniveau te halen van de Duitsers of Jappen
De Tipo viel op met z’n design en z’n ruimte. Bij z’n lancering in 1988 mocht hij pronken met de titel ‘Auto van het jaar’. Dat zorgde voor een zeer goede start: 437.000 exemplaren in z’n eerste volledig bouwjaar. Dat overtrof de verwachtingen. Maar dat mooie sprookje bleef niet duren. Dankzij de volledig gegalvaniseerde koetswerkpanelen leek het roestprobleem (eindelijk) bedwongen. Helaas doken er algauw meerdere hardnekkige elektronische problemen op. En na wat kilometers was er ook iets teveel gerammel en gekraak te horen. De afwerking bleef een teer punt. De Italianen lukten er niet in om de hardnekkige clichés over de nonchalante afwerking de wereld uit te helpen. De Tipo bleek toch niet het kwaliteitsniveau te halen van de Duitsers of Jappen. Ook z’n pas gelanceerde Franse concurrent, de R19, had forse stappen gezet wat betreft het kwaliteitsniveau. De Tipo bleef rammelen, z’n reputatie kreeg een deuk en de verkoop zakte.

Sinds enkele jaren is er bij Fiat terug een Tipo in het gamma. Een degelijke, onopvallende alleskunner. Maar ondanks z’n betere afwerking blinkt de huidige Tipo toch minder overtuigend dan z’n eerdere naamgenoot.

Geef commentaar
comments by Disqus