De VW Golf is met voorsprong het succesnummer van de voorbije 40 jaren. Niet alleen de klassieke Golf, maar zowat elk zijsprongetje leek te lukken: een sportieve GTI, een markante cabrio, een klassieke vierdeurs (Jetta). Keer op keer was het raak en zetten ze de toon in hun segment. In Wolfsburg was men overtuigd dat hun winner alles aankon. Dus ook terreinambities.
VW’s eerste SUV
“VW deed er alles aan om de Country vooral niet als een gewoon Golfje te profileren”In 1986, het was volop de periode van de tweede generatie Golf, verscheen er al een variant met vierwielaandrijving. Een doordeweekse Golf voorzien van een syncro-permanente vierwielaandrijving. Maar VW wou nog straffer doen en lanceerde in 1990 de Golf Country. Dat was een synchro-Golfje dat door het Oostenrijkse Steyr Daimler Puch onder handen genomen werd. Steyr Daimler Puch was al decennialang een gerenommeerde 4x4-specialist. VW had de ambitie om een echte robuuste offroader op de markt te brengen. Geen plastic show-SUV, maar eentje die zich thuisvoelde op het ruwe terrein. Steyr had welgeteld 438 onderdelen nodig om tot dat resultaat te komen.
Er werd een buizenframe onder gemonteerd, zodat het Golfje 18cm opgehoogd kon worden. En voorts een stoer uiterlijk: een bullbar, beschermroosters voor de lichten, een bodemplaatbeschermer, wielbogen en bumpers in zwarte kunststof, opstaptredes. Door de 4x4-aandrijving was er geen plaats meer voor het reservewiel in de koffer. Dat kreeg z’n plaats op de achterklep, zoals bij vele terreinvoertuigen. Best stoer.
De basis waren Golfjes die in de grote fabriek van Wolfsburg van de band liepen en vervolgens op transport gezet werden naar Oostenrijk. In de werkplaats van Steyr Daimler Puch werden ze dan voorzien van de nodige crossover goodies. Een heel gedoe, wat betekende dat een Golf Country niet echt goedkoop was.
Een modderGolf
Dankzij de visco-koppeling leverde de Golf Country standaard 95% van de aandrijfkracht op de voorwielen. Onder gladde omstandigheden kon er maximaal 50% naar de achterwielen gestuurd worden. In tegenstelling tot vele 4x4-wagens had deze Golf geen tweede pook voor het in-of uitschakelen van de 4x4-tractie. Bij tractieverlies verdeelde de visco-koppeling automatisch de tractie naar voor-of achterwielen. Evenmin waren er off-road attributen als een hellingshoekmeter of kompas aanwezig. Zo had je in het ‘normale’ verkeer nauwelijks in de gaten dat je met een 4x4 op stap was. Behalve dat je veel hoger zat en op verkeerdrempels schrok je even van de stugge afvering.
Je zou verwachten dat er beroep gedaan werd op een diesel met een breed koppel. Toch niet. De Golf Country werd aanvankelijk gelanceerd met een 1.8 benzine. Wat later volgde er zelfs een GTI-versie, weliswaar gelimiteerd op 50 stuks en exclusief voor het VW-management. Nog later kwam er dan toch een diesel: de 1.6 GTD. De motor lag opvallend diep onder de motorkap verscholen en was lichtjes naar achter geschoven.
De missie van deze Golf was om op te vallen. En ja hoor, je kon er niet naast kijken. Erg hoog op z’n poten en veelal in speciale kleuren, zoals Montana-Green, een opvallend groene kleur met blauwe tinten. Een aantal versies kreeg zelfs lederen zetels of een elektrisch schuifdak. VW deed er alles aan om de Country vooral niet als een gewoon Golfje te profileren.
Te vroeg gepiekt
De Golf Country was de voorloper van de huidige SUV-trend maar kwam te vroeg. En was misschien nog te veel een ‘Golf’, in tegenstelling tot het latere Japanse SUV-offensief zoals een Toyota RAV4 of een Suzuki Vitara.
Missie geslaagd? Een Golf die wat anders was. Die veel aankon, wel degelijk terreinambities had, maar ook alledaags bruikbaar bleek. Niet goedkoop, merkelijk zwaarder en een stevig verbruik. VW had gehoopt op 5000 stuks per jaar op drie productiejaren. Maar algauw bleek dat dat niet zou lukken. Om de verkopen een boost te geven kwamen er nog enkele special editions, maar dat bracht evenmin het verhoopte succes. Uiteindelijk bleef de teller steken op slechts 7732 stuks. Toen de productie in 1991 (vroegtijdig) werd stopgezet, bleek er nog veel overschot. Dus pas in 1992, na een jaar stof te vergaren, rolde de laatste Country buiten. Dus toch niet altijd die winner. Niet alles wat een Golf aanraakte, bleek in goud te veranderen.
