Toen Renault de eerste Captur op de markt los liet, telde het segment van de kleine crossovers misschien twee concurrenten. Inmiddels zijn het er ruim dertig. Maar de Renault hield erg goed stand. Hij scoort met name goed bij particuliere klanten. Die nemen 85 procent van het volume voor hun rekening. Inmiddels zijn er van de Captur al meer dan twee miljoen verkocht en is het tijd voor een opfrisbeurt van de tweede generatie.

Wat is dit?

De Captur is in de eerste plaats uiterlijk aangescherpt. Hij kreeg een compleet nieuwe voorzijde die hoger en hoekiger is. Best ingrijpend voor een facelift. Hij oogt er volwassener door, al is het spijtig dat het budget geen nieuwe achterlichten toeliet - die zijn nu opvallend rond terwijl de rest eerder cubisme predikt. De hoekige lijnen worden achteraan alleen op de bumper geïntegreerd. Wat omvat die facelift dan nog? Wel aangepaste materialen, een groter centraal scherm waarop een nieuwe generatie van het infotainmentsysteem draait en meer verplichte veiligheidssnufjes. Bij dat laatste is eigenlijk vooral belangrijk dat er een knop is om tot vijf irritante rijhulpsystemen in één keer uit te schakelen. Je moet het na het starten immers elke keer opnieuw doen.

Het vernieuwde interieur oogt correct. De harde plastics dringen niet door tot cruciale plaatsen zoals waar je je ellebogen te rusten legt. En voor z’n afmetingen (zie hieronder) is het interieur ook nog altijd opvallend ruim. De standaard verschuifbare achterbank geeft je de keuze tussen veel ruimte voor achterpassagiers of wat meer bagage. Alleen een combinatie van de twee ligt wat moeilijker. Het hybridesysteem gaat met zo’n 40 liter bagagevolume aan de haal.

Zuinig, maar nog altijd onvoldoende verfijnd

Belangrijker zijn de technische aanpassingen. Vooreerst is er het herschikte gamma. Weg is de stekkerhybride. Niet populair genoeg. Nu bestaat het nog uit drie benzines: een 1-liter turbomotortje met 90pk, een 1,3l met turbo en mild hybrid ondersteuning en 160pk en tenslotte deze volwaardige hybride die een 1,6l benzinemotor combineert met een elektromotor en een 1,9kWh batterij. Goed voor 141pk. Ze kosten respectievelijk vanaf 20.250, 26.200 en 28.500 euro. De middelste is de snelste, maar niet de zuinigste. Dat is de hybride die tijdens de testrit niet meer brandstof vroeg dan 4,4l/100km, wat overigens wel enige discipline vergt.

In de aandrijflijn van deze hybride zit geen conventionele versnellingsbak. Die oplossing draagt bij tot de efficiëntie, maar heeft ook een keerzijde: ze is immers niet zo verfijnd. Je voelt soms schokken. En ook de omschakeling van regeneratief remmen (de batterij opladen dus) naar conventioneel remmen verdient nog wat meer aandacht. Maar omdat de Captur niet zo’n dynamische ambities koestert, stoorde het niet te veel. Ik ergerde me meer aan de totale afwezigheid van handgrepen of kleerhaakjes in het interieur of de keuze voor kleine trommelremmen bij de achterwielen. Dat is krenterig.

Dit verbeterde fors

Het beste heb ik opgespaard voor het laatste: Renault werkte hard aan het onderstel. Dat heeft nieuwe dempers en een nieuwe geometrie voor de ophanging. Het resultaat is een behoorlijk nauwkeurige besturing, een behoorlijk vlak bochtengedrag maar - vooral - een goede demping van oneffenheden. Het rijgevoel is er merkbaar gesofisticeerder door dan voorheen. Het is een facelift die effectief een fijnere auto opleverde. Terwijl dat lang niet altijd het geval is.

Technische gegevens