De X3 3.0d is met een sprinttijd van 7,4 tellen een topsnelheid van 210km/u een zeer aangename rijmachine, maar het kleine ‘s'-je dat men in München in de typeaanduiding heeft gekeild, heeft stevige argumenten. 68 om precies te zijn, want zoveel extra paarden heeft BMW in het biturbo drieliter zes-in-lijn blok gevonden. Het koppel zwelt zelfs van 500 naar een asfaltverslindende 580Nm. De ingenieurs willen dat niet meer door een voetbediende koppeling sturen en leveren de sd (in tegenstelling tot z'n minder krachtige broer waar de keuze geboden wordt) dan ook enkel in combinatie met een automaat. Bij de laatste generatie, met zes verzetten een geavanceerde sturing, zijdezachte overgangen en alerte reacties, is dat geen straf, maar met de hand schakelen heeft ook zo z'n charme. De prestaties liegen er niet om; na 6,6 tellen klieft de X3 aan 100km/u door de lucht en hij houdt er pas bij 240km/u mee op. De tussenprints zijn zo gemeen dat het achteropkomende verkeer zich geheid de vraag stelt wat er nu juist gebeurd is.

Het om 18-duims geklemde 235-rubber heeft weinig moeite met het koppel, omwille van de intelligente aandrijflijn. Helaas haalt de xDrive in cruciale situaties ook wat typische achterwielaandrijfkenmerken weg, ten voordele van een (eerder saai) progressief onderstuur. Een dikke stuurvelg en een klein sportstuurtje zorgen dan wel voor een betrokken gevoel, spelen wil de X3 niet. Wat moet die krachtbron een pret zijn in een zuiver achterwielgeduwde ‘beemer' Nochtans kan je het weggedrag niet anders omschrijven als indrukwekkend. Voor een SUV. De filtering van de ophanging is uitstekend, maar de koetswerkreacties zijn stugger dan een lange comfortrit verteert. Er is (nog steeds) sprake van overkill.

Met de xDrive kan u zich wel eens uit een benarde situatie redden of een besneeuwde helling overwinnen. Aan meer dan dat waagt u zich beter niet. Reeds bij herhaling hebben we gemerkt dat in situaties waarin de tractie enkele minuten continue varieert, de variabele verdeling het voor bekeken houdt. Het is nu eenmaal geen terreinwagen. Ondanks al dat motorgeweld is de drieliter zeer vochtvriendelijk. Z'n (naar prestaties) mussendorst bedraagt 8,7l/100km. Tijdens de testritten vroeg het blok nooit meer dan 11 liter voor de geijkte afstand. Indrukwekkend.