Mercedes E55 AMG Rijgedrag

Mercedes E55 AMG
Bekijk 9 foto's
Door: REDACTIE 15-10-2007
Het kloppende hart van de E55 AMG is meer dan zomaar een krachtbron. Het is een kunstwerk, een staaltje techniek en perfectie dat de stempel draagt van een specifieke AMG-ingenieur. De huistuner van Mercedes werkt immers volgens het “one man, one engine”-principe. Dat houdt in dat de motor door één ingenieur wordt gebouwd, die dan ook verantwoordelijk is voor het goed functioneren van het model. Voor deze E opteerde AMG voor de krachtbron uit de SL 55 AMG. Dat is een 5439cc achtcilinder met twee cilinderbanken in V-vorm en drie kleppen per cilinder. De motor is drukgevoed door een compressor die met een maximumrotatiesnelheid van 23.000 toeren per minuut tot 1850kg lucht per uur door de verbrandingskamers jaagt. Het resultaat is een vermogensopbrengst van 476pk bij 6100t/min en 700Nm koppel dat tussen 2.650 en 4.500t/min permanent ter beschikking is. Cijfers die ten opzichte van het vorige model een toename van 34% vermogen en 32% koppel vertegenwoordigen. Een automatische vijfbak sluist alles door naar de aangedreven achterwielen. In ideale omstandigheden duwen die de toch niet bepaald lichte E naar 100km/u in 4,7sec. In niet eens 10 tellen passeert de naald 160km/u en na 16,1sec staat een zwaar illegale 200 op de teller. Indrukwekkend. De topsnelheid zou elektronisch begrensd zijn op 250km/u. Zou, omdat onze testwagen ook met meer op de teller furieus bleef accelereren. De wijzerplaat tot 320km/u is een indicatie van het onbegrensde kunnen van deze prestatieberline, waarvan het gros vermoedelijk slechts korte tijd met begrenzer rondrijdt, al was het maar uit principe.

De ophanging bestaat uit een vierlink vooras en een multilink-achteras. Alle vier de wielen zijn net als bij de standaard E’s luchtgeveerd, maar de afstelling werd wel door AMG aangescherpt. De rijhoogte werd naar beneden toe bijgesteld en de demping is veel stugger, zonder dat je over grote concessies op het vlak van comfort kan spreken. Met een toets op de middenconsole kan je behalve de standaardmodus ook nog twee sportieve modi selecteren. Die geven wat meer gevoel, wat niet meteen een must is omdat het systeem sowieso goed scoort op dat vlak. Op een goed wegdek is het verschil overigens moeilijk voelbaar. De ophanging beschikt ook over een antiduik en Őstijgersysteem. Ook in de bochten blijft de koets nagenoeg vlak, zoals het hoort, terwijl sommige standaarduitvoeringen niet op een centimetertje veerweg kijken.

De variabele stuurbekrachtiging is een pak zwaarder om bij de karakteristieken van de wagen te passen en meer gevoel te geven. De prestaties van de remmen zijn nauwelijks minder indrukwekkend dan het acceleratievermogen. Het SBC-systeem (Sensotronic Break Control) munt uit in pedaalgevoel en vertragingsvermogen; tot 10,8m/s2. Het zijn intern geventileerde en geperforeerde schijven, vooraan met een diameter van 360mm, achteraan met een doorsnede van 330mm die dat mogelijk maken. Het wrijvingsoppervlak van het systeem met acht zuigers vooraan is dubbel zo groot als bij de E 500. In de praktijk komt het erop neer dat een potje vol accelereren en zo hard mogelijk de ankers in gaan je aan meer G-krachten en buikkriebels blootstelt dan een gemiddelde attractie in een pretpark. Het remsysteem is daarenboven onvermoeibaar en in rechte lijn laat het toe de wielen te blokkeren. Precies zoals we het graag hebben. De automaat heeft een comfort-stand, een duidelijk dynamische sportsetting en een handmatige modus, waarmee met knoppen aan het stuurwiel kan geschakeld worden. Die laatste stand vinden we overbodig omdat de automaat altijd alert, snel en soepel schakelt en de bak ook in de handgeschakelde modus constant ongevraagd blijft koppelen waardoor het nut ervan verloren gaat.

Het schoeisel bestaat vooraan uit 245/40 ZR 18-rubber. Achteraan monteert Mercedes een 265/35 ZR 18-band. Dat had ook een maatje meer mogen zijn, omdat de zelfs bij droog weer niet altijd alle vermogen even vlekkeloos op het wegdek wordt overgebracht. Als het nat is, en natuurlijk met het ESP-systeem in de meest tolerante stand, durft de achterzijde zelfs bij een kickdown aan 160km/u nog de zijkant van de weg opzoeken. In rechte lijn verslikt menig volbloed sportwagen zich aan het potentieel van deze AMG, maar in het bochtenwerk is deze berline een vogel voor de kat. Je kan snel bochten afronden, met een quasi neutraal weggedrag (licht onderstuur, al kan je met 700Nm op de achteras overstuur op eender welk ogenblik uitlokken), maar de wetten van de fysica zijn onverbiddelijk; door het hoge gewicht is dit één van de weinige vlakken waarin de E zijn meerdere moet herkennen in vaak minder krachtige sportwagens. Toch is de E in alle omstandigheden verassend eenvoudig beschaafd te rijden. Als de omstandigheden niet optimaal zijn, bij regenweer bijvoorbeeld, moet je wel kunnen verdragen dat de stabiliteitscontrole bijna permanent een handje toesteekt.

Mercedes spreekt over een gebruiksgemiddelde van 12,9l op de gemengde cyclus en een buitenstedelijk gebruik van 9,9l/100km. Optimistisch, want zelfs bij een rit van 400 onafgebroken autostradekilometers kwamen we niet onder 13l/100km, al moet gezegd dat onze testwagen nog niet bepaald veel kilometers op de teller had en het verbruik dus nog zou kunnen zakken. We houden het op een redelijk gemiddelde van een liter of 16 per 100km. Als je sportief gaat rijden kan je dat eenvoudig verdubbelen en dan kom je met de tankinhoud van 80l niet bepaald ver.

Geef commentaar
comments by Disqus