Opel is zo’n merk dat niemand voor het hoofd wil stoten. Bijgevolg zijn Opels veelal saaier gestileerd dan koelkasten, wasmachines of diepvriezers. Geconcipieerd om zo middelmatig mogelijk te wezen. Om dat te compenseren, gebruikt Opel graag fantasierijke namen die op een -a eindigen: Astra, Corsa, Ascona of Vectra. Dus ja, een Tigra paste goed in dat rijtje. Met dat verschil dat een Tigra wat spannender vormgegeven was dan z’n grijze broers. Maar de Tigra was zeker niet de eerste coupé van Opel. In een verder verleden had Opel een heuse coupétraditie. Er waren enkele coupévarianten van de populaire Kadett of er was de grotere Monza of Commodore met een zescilinder. En uiteraard waren er ook de gloriedagen van de Manta. In zo’n coupé voelde je je echt het mannetje. Ouderwetse achterwielaandrijving, een dubbele uitlaat en erg makkelijk om deze boten te laten glijden. Maar in de jaren ’90 was de wereld echt veranderd. Voorwielaandrijving was de norm geworden. Alsmaar meer politieke correctheid zodat je nog nauwelijks iemand in trainingspak of met een nektapijt, sigaret in de mond en een veel te luide radio in zo’n coupé aantrof.
De jaren ’90 waren ook de jaren dat Opel nog goed verkocht en jaar op jaar winst kon maken. De toenmalige Corsa’s, Astra’s of Vectra’s vlogen als zoete broodjes door de showrooms. Opel had nog zelfvertrouwen en in 1995 waagde Opel zich nog eens aan een coupé. Geen grote coupé meer, maar enkele segmenten lager. Maar daarom niet minder spannend.
Ronde lijnen waren mode
De nieuwe Tigra kwam tot stand op het platform van de Corsa maar dat was er hoegenaamd niet aan te zien. De Tigra was een bescheiden coupétje met een geheel eigen smoel. Voor één keer mocht de Opel-designer zich wat laten gaan. Het resultaat mocht gezien worden: een strakke neus, een uitgesproken wigvorm en een grote glazen achterklep. Duidelijk een creatie van de jaren ’90. Alles werd afgerond, geen enkele scherpe hoek. Extravert aan de buitenkant, maar vanbinnen had hij het ‘gewone’ dashboard van de Corsa. Je koos de Tigra voor z’n speelse uiterlijk. Je wist dat je van deze Tigra geen prestaties of ruimtewonderen mocht verwachten. Net oké voor de chauffeur en z’n passagier. Ja, er was een achterbank. Maar die was zeer beperkt en door de forse B-zuil zag je niet veel. Terwijl je in een Manta vooral foute figuren met een snor zag, trok deze Tigra eerder deftig gecoiffuurde (nog kinderloze) levensgenieters aan.
Een speelgoedautootje
De Tigra rolde naast de vele Corsa’s van de band in een Spaanse fabriek en kreeg de 1.4 of 1.6 motor met 16V van diezelfde Corsa. De 1.6 had elektronische injectie en door z’n lage gewicht (net geen 1.000 kg) mochten z’n prestaties gezien worden: 0-100 km/u in 10,5 seconden en met wat rugwind kwam z’n topsnelheid in de buurt van de 200km/u. Klinkt zeker niet slecht, maar de meest verkochte Tigra was toch de 1.4 en gezien z’n bescheiden motor en het ‘gewone’ onderstel van de Corsa, was daar werkelijk niets bijzonder aan. Zeker niet bedoeld om de rondetijden op de Nurburgring scherper te stellen. Neen, dit speelgoedautootje was veeleer bedoeld om wat kleur en sprankel te brengen in het saaie Opel-gamma.
Een uitgestorven segment
Aanvankelijk liep de verkoop goed. De Tigra overtrof in 1995 en 1996 de verwachtingen, mede dankzij z’n verkoop in Brazilië of Mexico waar hij als Chevrolet Tigra verkocht werd. Maar na een beloftevolle start zakte de verkoop al snel terug. Het bleek niet makkelijk om de aandacht in een dergelijk beperkt segment hoog te houden. Een totaal van 256.392 exemplaren is niet bijzonder.
Toch lanceerde Opel in 2004 nog een tweede generatie. Deze moest inspelen op de metalen klapdakrage, ingezet door de Peugeot 206 CC (test hier, opglet, link naar 2007). Een cabrioversie die echter erg zwaar en duur werd, en helaas ook te weinig emotie uitstraalde. Nadien kwam er geen opvolger meer. Zelfs al kan je de diverse onderdelen van het schap plukken, wie durft zich nog aan een dergelijke investering te wagen? De Tigra bleek dus slechts een tijdelijke opleving in het B-segment coupé’s (net zoals de Ford Puma, Mégane coupé en wat Japanners). Een segment dat in Europa helemaal uitgestorven is. De SUV, klein of groot, is in de plaats gekomen. Dus ook Opel wordt vandaag door z’n Franse PSA-bazen strak in het gareel gehouden.
