BMW X3 3.0i Rijgedrag

BMW X3 3.0i
Bekijk 6 foto's
Door: REDACTIE 15-10-2007
De zescilinder lijnmotor onder de kap van onze test-X3 is referentiemateriaal, dat is gekend. De constructeur monteerde die motor relatief ver naar achteren, dicht tegen het passagierscompartiment dat minder dan verwacht geïsoleerd is. Hoegenaamd niet erg omdat deze krachtbron een zelden geziene muzikaliteit tentoonspreidt. Bij constante snelheden vervaagt de aanwezigheid tot een zachte achtergrondmelodie, maar op bevel van het gaspedaal wordt de hele ziel met een diep gebrul losgegooid. Spijtig toch dat zelfs 231 schuimbekkend galopperende paarden de 1840kg zware koets niet overtuigend in beweging kunnen brengen. De elementen keren zich immers tegen hen. De automaat mag nog zo zacht en beschaafd schakelen, de vierwielaandrijving nog zo geavanceerd zijn, ze vellen paarden en dat wreekt zich met name in de tussensprintjes. De X3 is nog steeds snel met een topsnelheid van 210km/u en een acceleratietijd van 0 naar 100km/u in 8,1seconde, maar niet adembenemend snel. Het potentieel daarvoor was nochtans aanwezig. Het vermogen piekt bij 5.900t/min en bij een zeer bruikbare 3.500t/min. is 300Nm koppel voorradig. De handbak met 6 in plaats van 5 verhoudingen (voor de automaat) geeft de bestuurder wat minder rust, maar is de goede keuze wie veeleisend is.

De ingenieurs uit München hebben net als bij de X5 hun best gedaan om de X3 het weggedrag van een sportieve berline te geven. Ze ontwikkelden daarvoor een nieuwe voor- en achterophanging met anti-duik en Őstijgergeometrie en dikke antirolstangen om de koets zo vlak mogelijk te houden. De sportophanging doet daar met stuggere veren en dempers en dikkere antirolstangen nog een schep bovenop. Maar BMW is in al haar ijver het zo begeerde compromis uit het oog verloren. Met name de achtertrein, die het temperende gewicht van de krachtbron moet ontberen, reageert zo droog als Gin op elke huidplooi van het geteisterde asfalt. Gewenning verzacht zoals steeds de perceptie maar slaagt er niet in overspelig geflirt Őmet termen als nerveus of springerig als voorwerp van affectie- te verdoezelen. En ondanks de stugge veren en dikke antirolstangen voor- en achteraan, drukt de fysica haar wil door. De koets helt in de bocht, zij het minder dan de dun bezaaide concurrentie. Uiteraard heeft de constructeur rekening gehouden met haar belangrijkste afzetmarkt. In het land van Uncle Sam, met ellenlange kaarsrechte wegen, deskundig onderhouden asfaltvlakten en vaak lage snelheidslimieten wordt ‘sportief’, een term die in het BMW-erfgoed ingebakken zit, immers vaak verwart met ‘hard’, bij een gebrek aan mogelijkheden en ongetwijfeld wil om een meer verfijnde definitie te bedenken. Klanten die niettemin op hun wenken bediend moeten worden, wat BMW naar tevredenheid zal doen. Woorden te over om te zeggen dat de sportophanging niet op onze verlanglijst staat. De middenweg die standaardophanging heet, beschikt over voldoende kwaliteiten om de X3 snedig en met gevoel te sturen zonder ernstige toegevingen op het vlak van comfort.

De aandrijving van de X3 is een parel. Een technisch vernuft dat in alle complexiteit verbluffend eenvoudig is. Eenvoudig omdat de gebruikcriteria onbestaande zijn. Je hoeft je achter het stuur van deze wagen niets aan te trekken van de aandrijving, zoals je dat bij meer uit de kluiten gewassen 4x4’s wel moet doen. Gewoon gas geven en het systeem doet de rest. En de rest is heel wat in dit geval, maar de mogelijkheid om de grip van elk wiel afzonderlijk te meten nog voor het gripverlies uiteindelijk optreedt, staat aan de oorsprong van het systeem. BMW plaatste een elektrische bediende koppeling tussen voor- en achteras waardoor het toebedeelde vermogen continu variabel is. Als de sensoren gripverlies opmerken wordt het vermogen ogenblikkelijk naar de andere as versluisd. Daardoor vertrekt de X3 op de meest vettige ondergrond zonder wielspin. Indrukwekkend. Een verschil in rotatiesnelheid op eenzelfde as wordt door de remschijven gecompenseerd. Bij het insturen van een bocht zal het systeem de achterwielen aandrijven, bij het uitsturen krijgen de voorwielen de kracht te verwerken. Zo wordt onder- of overstuur geëlimineerd. Tenminste, binnen bepaalde grenzen. Ga je daar over dan steekt het onderstuurde karakter van de SAV de kop op. Als je draait bij zeer lage snelheden wordt de vooras uit de aandrijfcyclus geweerd om het ‘schuren’ van de banden, omdat de krachten elkaar te veel tegenwerken, te vermijden. Aan zeer hoge snelheden gebeurt hetzelfde, maar dan omdat vierwielaandrijving geen nut meer heeft. Sterk, want het werkt. Dit is een SAV die nauwelijks uit het lood te slaan is. Ook op terrein, al moet je daar met enige reserve te werk gaan want de bodemvrijheid van 210mm geeft speling, maar de ophanging is niet voor terreinwerk ontwikkeld. Met de sportophanging en dik 18-duims lichtmetaal blijf je beter helemaal uit de buurt van onverhard. Nuttig tijdens afdalingen is de bij Land Rover gejatte en intussen alweer geperfectioneerde Hill Descent Control. Dat remt elk wiel individueel af beperkt zo de afdaalsnelheid. Handig als je tijdens de skivakantie per ongeluk op een bergweggetje verzeild geraakt.

De besturing is voor rekening van een uitstekend uitgebalanceerde variabel bekrachtigde kogelkringloop. Remmen doet de X3 middels vier geventileerde schijven. Vooraan zijn die 325mm groot, achteraan bedraagt de diameter 320mm. Ruim voldoende, al zijn er (normale) wagens die sneller stil staan. De prijs die je betaalt voor het concept en het daaraan verbonden gewicht.

Geef commentaar
comments by Disqus