Vier maand al. Voorwaar geen eeuwigheid, maar toch ruim voldoende om het stevig te laten pikken denken we zo, wanneer we medio maart "onze" Honda Crosstourer opnieuw aan Honda België zullen overdragen. Want de zware loebas op hoge poten heeft ondertussen wel een prominent plekje opgeëist in onze ‘blijvershoek', de dossierkast zeg maar waarin we bijhouden welke testobjecten ons nog lang zullen bijblijven.

Ondertussen klokten we bijna 3.000km met de Japanner; niet zo spectaculair veel naar automobielnormen maar in het licht van zijn gebruik - pendelverkeer als de winterse (nou ja) weersomstandigheden het toelaten - is dat een best wel indrukwekkend resultaat. De Crosstourer heeft dan ook bijna 18.000km op zijn klokkenwinkel staan, een cijfer dat de echte biker toch wel iets zegt. Nieuw is de Honda dus niet meer, maar enkel de tellerpartij die dat verraadt. Zoals we van een Honda verwachten, doet deze jongen het namelijk nog altijd beregoed. Ook het verbruik valt best mee: ondanks z'n drooggewicht van om en bij de 280kg, een stevige 1200cc én natuurlijk de befaamde DCT automaat, behoeft de Crosstourer nooit meer dan 6,5l/100km. En als het niet zo verdraaid leuk was om aan die gashendel te hangen, zou dat ongetwijfeld nog een stukje zuiniger kunnen ook.

Wat we in de resterende tijd nog met deze VFR plannen? Wel, nu de dagen stilaan beginnen te lengen, doen zich hopelijk wat betere fotogelegenheden voor. Wat bewegende actieshots moeten er nog zeker bij, meteen een goed excuus om eens lekker in de bochten te gaan hangen. Ook willen we wat beeldmateriaal verzamelen tijdens het fileflitsen, om de aspirant-motorpendelaar in te wijden in deze legale, doch nog steeds door veel mysteries omgeven activiteit. Uiteraard zullen we dit ondersteunen met de reglementaire bepaling terzake. En tenslotte hopen we nog eens een weekenduitstapje met de Viffer te maken. Alweer, indien weer en de agenda daar geen stokken voor steken. Aan de goesting zal het alleszins niet gelegen hebben...