Vanaf 21 december voert Shell ‘blokkeerkosten’ in op de laadpalen van het BlueCorner laadnetwerk. Maar wat is een blokkeerkost eigenlijk en waarom wordt het ingevoerd?

Het aantal elektrische auto’s op de Belgische wegen stijgt zienderogen. Dat is in de eerste plaats een gevolg van een sturend effect van de bedrijfswagenfiscaliteit. Ook het aantal beschikbare laadpunten neemt toe, maar toch vinden steeds meer aanbieders het nodig om - nu al - maatregelen in te voeren die de efficiëntie van het netwerk kunnen vrijwagen. ‘Blokkeerkosten’ die soms ook een ‘idle fee’ worden genoemd, worden aangerekend wanneer een auto te lang aan een laadpaal blijft staan. De blokkeerkosten moeten ervoor zorgen dat bestuurders van een elektrische auto na het opladen de paal weer vrij maken. Tenminste, zo luidt de uitleg.

Tot 1 euro per minuut

Bij BlueCorner zullen die kosten 10 eurocent per minuut bedragen. Ze worden aangerekend zodra een auto langer dan vier uur aan een laadpaal staat. Zelfs wanneer die auto nog aan het laden is. De kosten zullen niet meer dan 12 euro per laadsessie bedragen.

Blokkeerkosten zijn allesbehalve nieuw. EDI (van D’Ieteren) maakt in z’n voorwaarden bijvoorbeeld gewag van een ‘idle fee’. Tesla rekent bij z’n superchargers al geruime tijd een kost aan als je een volgeladen auto aan een laadpaal laat hangen. Een halve euro per minuut betaal je dan.Het wordt nog eens verdubbeld als alle laadpalen van het laadpunt in kwestie in gebruik zijn. De kostprijs van één euro per minuut is het tienvoudige van wat Shell straks aanrekent.

Laadpaalklevers zijn ergerlijk. Altijd je EV moeten verzetten is dat ook.

Heel wat EV-rijders ergeren zich terecht aan ‘laadpaalklevers’. Dat zijn mensen die laadpalen in beslag nemen zonder dat ze er effectief laden. Anderzijds maken blokkeerkosten het voor gebruikers van een elektrische auto ook wéér ingewikkelder om te laden. Je moet de laadtijd in de gaten houden en als je op dezelfde bestemming blijft, zal je niet één, maar twee keer naar een parkeerplaats moeten zoeken. De aanbieders van laadpalen zien er uiteraard de voordelen van in. In principe verdienen ze alleen aan de stroom die ze verkopen. Op deze manier kunnen ze het rendement van de palen verhogen en verdienen ze zelfs wanneer er géén stroom (meer) wordt geleverd. Je zou zelfs kunnen zeggen dat de ‘blokkeerkost’ eigenlijk een parkeertarief is. Op die manier verdient de laadpaaluitbater eigenlijk ook aan de parkeerplaats die vaak gewoon publieke eigendom is.