Elke minuut loopt er een Dacia Duster van de band. In Europa is het één van de populairste SUVs onder particulieren. Soms zelfs dé populairste, zoals in ons land. En nu introduceert het budgetmerk van de Renault-group een compleet nieuwe generatie. Misschien wel de belangrijkste nieuwe auto van het jaar.

Twee generaties van de Duster hebben nu achter de kiezen. Er werd aanvankelijk wat smalend over gedaan - een betaalbare SUV. Had de wereld dat wel nodig? Maar de Duster bleek een gevoelige snaar te raken. Vandaag is hij in z’n segment ongenaakbaar. En na ruim 14 jaar… heeft hij eigenlijk ook nog steeds geen concurrenten.

Weg is de diesel

Wat veranderde? Een eerste blik op het beschikbare motorenpalet leert één ding: de diesels zijn verdwenen. Weggepest. In de plaats komen hybride. Een milde versie met 130pk of een volwaardige hybride met 140pk. Zoals gebruikelijk is, allemaal met techniek die we elders in het Renault-concern terugzagen. Beproefd, zo kan je het omschrijven. Tijdens de eerste test haalden we een verbruik van precies zes liter met de eerste en 5,2l/100km met de tweede - telkens met een conservatieve rijstijl. Beide versies presteren ruim voldoende en genereren elk om een andere reden dezelfde opmerking: ze mochten wat verfijnder. De volwaardige hybride omdat hij soms z’n motor laat ‘loeien’, de benzine met ‘milde’ elektrische ondersteuning omdat het samenspel met de elektromotor wat gevoellozer kan.

Wat dan weer niet of nauwelijks veranderde, zijn de afmetingen. Maar omdat er een compleet nieuw onderstel wordt gebezigd, viel er toch wat meer ruimte te rapen. Een handvol liters in de koffer, die nu 517 liter groot is en voor de passagiers ook links en rechts een centimetertje. Drie centimeter meer knieruimte achteraan, bijvoorbeeld. Hij werd wel een tikkeltje lager en de bodemvrijheid krimpt een centimetertje of zo. Het zou goed zijn voor een paar cruciale grammetjes CO2.

Uit is beter

De nieuwe architectuur brengt nog een paar andere innovaties. Rijhulpsystemen volgens de jongste voorschriften van Europa, bijvoorbeeld. Gelukkig voorzien van een knop waarmee je ze snel kan uitschakelen, want net als in alle andere auto’s zijn die dingen vooral irritant en kan je aan de echte veiligheidsbaten twijfelen. De Duster veert wat minder wollig dan z’n voorganger. De obsessie voor dynamisme, terwijl we met z’n allen trager rijden dan ooit tevoren, sijpelt ook hier door.

Bikkelharde doelstellingen

Aan de buitenkant zie je van de doorgedreven focus op prijs eigenlijk niks. Sterker: het model ziet er eigenlijk opvallend gelikt en bij de tijd uit. Een Duster met uitstraling, het gevolg van de gezwollen ambities die nu ook design omvat. Aan de binnenkant is het verhaal een pak genuanceerder. Ergonomisch zit het meer dan snor. Onder meer omdat het centrale scherm (als het bij je uitrustingsversie hoort tenminste) hoger staat. Maar het is een zee van plastic. Alleen op topversies heb je onder je ellebogen een kussentje. En als het er wel is, dan is het nog altijd minder overtuigend dan bij de Duster die afzwaait. Het is duidelijk: de prijsdoelstellingen waren net zo bikkelhard als de plastics.

En daamee zijn we netjes bij de échte stunt aanbeland: de Duster wordt eigenlijk niet duurder. Een instapversie voor niet eens 19.000 euro. Een 4x4 voor minder dan 25.000 euro. Als je het vergelijkt met traditionele auto’s van 4,3 meter, kan je je afvragen hoe dat mogelijk blijft. Een vierwielaangedreven Duster voor de prijs van een beetje Volkswagen Polo. En nog steeds is er geen enkele autobouwer met een product dat het aandurft de Duster uit te dagen.