Bij het afronden van de testseries, om 12.44u op 27 juli 2003, in het Opel Dudenhoven Test Center, had de Eco-Speedster niet minder dan 17 internationale record voor speciale auto’s met turbodieselmotoren in de klasse van 1.000 tot 1.499cc op zak. Toch was de sessie niet geheel probleemloos. Slechts 25 minuten voor het verstrijken van de benodigde 24 uren moest de Speedster immers met een elektrisch probleem de pits opzoeken. Omdat de wagen op eigen kracht weigerde te herstarten, en alle hulp van buitenaf verboden is door het reglement, duwde de piloot de Eco-Speedster zelf naar de finishlijn en overschreed die met behulp van de startmotor.
De panne had vanzelfsprekend een negatief effect op de resultaten, maar was onvoldoende belangrijk om de Opel enkele records te ontzeggen. De meest spectaculaire resultaten zijn de gemiddelde snelheid over 24H -die toch nog 225,079km/u bedraagt en het vorige record met niet minder dan 98,295km/u verbetert-, de snelste ronde -met een snelheid van 256,269km/u-, de snelste kilometer met vliegende start -256,739- en de hoogste gemiddelde snelheid over een afstand van 500km/u -meer dan 250km/u-. De 17 records van de ECO-Speedster vormen een perfect vervolg op die van de Opel GT. Op 1 juni 1972 zette een aangepast prototype met een 2,1l turbodiesel van 95 pk op dezelfde testomloop ook al een reeks records neer, waaronder een topsnelheid van 197,5 km/u.
Een identieke Opel Eco-Speedster werd ook getest op de openbare weg. Daar werd een opvallend laag verbruik van 2.54l/100km opgemeten.
