We reden zoals gesteld zowel de 1.6 versie op benzine als die op diesel. Die eerste lieten we koppelen aan Kia's prima DCT-bak, een trefzekere en intelligente automaat met dubbele koppeling; de zelfontbrander schakelden we helemaal zelf. Beide motoren beloven een behoorlijk laag gemiddeld verbruik en dito CO2 uitstoot: voor de benzine spreken we over respectievelijk 6,4l/100km en 144g/km; de diesel doet zonder automaat stukken beter en zou al tevreden moeten zijn met 4,4l/100km (116g CO2/km). Maar o wee, er is er eentje die liegt. De 135pk sterke GDI had immers weinig moeite om zijn benzinebeloftes te benaderen, maar de 128pk variant van de 1.6 CRDI kon dat niet. Reken op dik twee liter meer dan beloofd, en dat is veel. Té veel.
Beide motoren zijn tevens de krachtigste binnen hun respectievelijke brandstofaanbod. Een 1.4 benzine (100pk) en diesel (90pk) vullen het gamma langs onderen aan, met verschillende vermogensversies daar tussen in. Geen enkele van de aggregaten is in staat de Ceed SW in minder dan 10 seconden van nul naar honderd km/u te lanceren: de 1.6 benzine heeft daar 10,2s en de diesel zelfs een seconde meer voor nodig. Het relatief gebrek aan pit manifesteert zich niet in de dagelijkse verkeersstroom, want om daarin vlot mee te kunnen zijn beide molentjes uiteraard meer dan fluks genoeg. Maar het gegeven illustreert echter wel dat hij van thuis uit niet de middelen meekrijgt om zich inzake rijplezier met jongens als de Ford Focus Clipper te gaan meten. En die conclusie strookt dan weer niet met Kia's ambitieuze verlangen om dat met het nieuwe onderstel net wél te gaan doen.
Laten we het maar een geluk bij een ongeluk noemen dat de krachtbronnen een bovengemiddelde portie gretigheid ontbreken, want ook de beloofde snedigheid in het onderstel blijkt fel overdreven. Nu heeft de opstelling met McPhersons vooraan en een multilink-ophanging achteraan het potentieel om een fijne rijbeleving te garanderen, het beoogde komt er wegens een ontoereikende afstelling niet uit. Reken daar bovenop een stuur dat zich evenveel met zijn bestuurder verbonden voelt als een eekhoorn met de economische crisis en je hebt wel door waar we op aansturen. Uiteraard heeft niet iedereen een boodschap aan een messcherp sturende vierwieler, maar ook op het vlak van rijcomfort zijn er concurrenten die beter doen. Met name kunnen we de demping als te hard bestempelen en de rechtuitstand van het stuur als onnodig nerveus, twee zuiver alzo ingestelde factoren die een aura van sportiviteit pogen op te wekken dat de auto simpelweg niet in deze configuratie kan waarmaken. Had Kia vol de kaart van het 'redelijke comfort' getrokken, dan had dit een veel homogener rijdende wagen opgeleverd.
