Als je een nieuwe wagen koopt, laat je je zelden uitsluitend leiden door rationele overwegingen. En dat is maar goed ook, want het zou anders maar een saaie boel zijn op de weg. Mercedes deelt onze mening en mag zo nu en dan gaarne een frivolere versie op de markt brengen van een in den beginne zuiver functionele kar. Zoals de CLS Shooting Brake bijvoorbeeld, een vijf meter lange slee die de Ster omschrijft als een vijfdeurscoupé maar eigenlijk gewoon een breakvariant is van de CLS. En daarmee flink wat peper en zout toevoegt aan de fuctionelere E-Klasse Break, die technisch nagenoeg identiek is.
Op papier laat die laatste geen enkel argument heel als je aan het vergelijken slaat. Zelfs al is de standaard elektrisch openende koffer van de CLS Shooting Brake met zijn 590 liter behoorlijk groot, de E-Klasse Break doet beter en is altijd scherper geprijsd. Zelfs bij deze 250 CDI, die met een prijskaartje vanaf € 62.194 (exclusief de meer dan € 15.000 aan opties op het testmodel) de prijskraker is uit het aanbod. Maar natuurlijk vertellen de cijfertjes en letterjes in de tabellen niet het hele verhaal. De rankere en dynamische lijnen maken ook deze Shooting Brake een emotioneler en dus bekoorlijker aanbod waar de klant, zo wijst de praktijk alvast uit, iets extra's voor over heeft.
In tegenstelling tot wat de scherp afhellende daklijn doet vermoeden, blijft de interieurruimte enigszins gespaard van deze esthetische operatie. Ook wat de materiaalkeuze, afwerking en geluidswering betreft kunnen we niets slechts verzinnen. De instapper mag dan wel een viercilinderbrom hebben die onze trommelvliezen minder appreciëren dan de klank die zes- of achtcilinders opwekken - echt reden tot klagen is er niet. De uitstekende zeventrapsautomaat schakelt quasi schokvrij en helpt tegelijk het verbruik binnen de perken te houden. 5,3l/100km (139gr/CO2/km) is een uitstekende waarde op papier terwijl je met een sprinttijd van 7,8 tellen en een top van 235km/u desgewenst nog steeds met de zweep erop door het verkeer kan. In de praktijk hadden we dik zeven liter per 100km nodig, maar ook dat valt nog behoorlijk mee.
Een luchtophanging op de achteras is standaard en met die optie ook voor de voorwielen aangevinkt, blinkt het testexemplaar vooral uit in comfort eerder dan in ophitsende bochtenpikkerij. Alhoewel hij bij wat steviger stuurwerk evenmin door de mand valt: ondanks een steriel, maar goed uitgebalanceerd elektrisch stuur en een niet uitschakelbare stabiliteitscontrole valt er best plezierig met de op de achterwielen aangedreven CLS samen te leven. Niet alleen die luchtophanging achteraan is standaard. De zeventrapsautomaat, klimaatregeling en elektrische kofferklep zijn dat ook. Wat samen met een aanvaardbare basisuitrusting (ook wat veiligheid betreft) het forse prijskaartje enigszins relativeert, toch als je het etiket van andere extravagante Duitsers erop na gaat slagen. Hoe de CLS Shooting Brake er van uit elk oogpunt uitziet, ontdek je zoals gebruikelijk in de fotospecial.
