Opel stelt nog een rits 'ouden van dagen' te werk in haar motorenpallet wiens pensioendatum telkenmale opnieuw naar achteren wordt verschoven, zoals 1.7 CDTI, maar deze 1.4 turbobenzine hoort daar niet bij. De compacte en moderne vierpitter namen we al eens mee de baan op naar aanleiding van een weekje met de Insignia Sports Tourer, en daarvan onthielden we enerzijds zijn bovengemiddelde dorst maar vooral zijn best indrukwekkende prestaties. Deze Mokka mag dan wel een paar segmenten lager ingeschaald staan, met een leeggewicht van knap 1,6 ton (ofwel amper lichter dan de Insignia) én een achtertrein die ook wel wat van de pk's lust, staat de kleine veertienhonderd ook nu weer voor een niet te onderschatten karwei. Het koppel piekt bij 200Nm en de 140 paardenkrachten moeten een topsnelheid van 186km/u toelaten. Van nul naar honderd neemt 9,8 seconden in beslag, en dat is lang niet onaardig ofschoon je daarvoor wel met enige aandacht voor het toerental aan het schakelpookje moet snokken. Volgens Opel komt de Mokka in deze configuratie met gemiddeld 6,4l/100km toe (149 CO2/km) en dat zou wel eens kunnen kloppen ook, want wij hielden de naald zonder problemen net boven de 7.
Het onderstel beschikt over een McPherson voorophanging en een torsie-as op de achterwielen. Dat laatste hoort niet thuis op een auto met een dergelijk prijskaartje. Het zorgt ervoor dat de twee achterwielen bewegen als er slechts één een put of bult te verwerken krijgt. Op goedkope auto's kan je dat nog verantwoorden, maar hier zouden stabiliteit en comfort zichzelf een trap hoger kunnen zetten. Dit gezegd zijnde werd deze suv voor een keer niet buitensporig stug afgeveerd, gebruikt de ophanging de veerweg die ter beschikking staat en staat het comfort dus minder onder druk dan bij sommige van z'n concurrenten die onder hetzelfde hippe label opereren. Concreet gesteld: zelfs op een pokdalige ondergrond treedt de Mokka vergevingsgezind voor je ruggenwervels op. En dat is uiteindelijk wat van tel is in dit segment ... of dat toch zou moeten zijn.
En dan is er nog, diepe zucht, de vierwielaandrijving. Alle beschermplastiek ten spijt is het overduidelijk dat de Mokka, net zoals zowat elke recente suv trouwens, helemaal niet is uitgerust voor een potje terreinwerk. Daarvoor ontbreekt het de Opel aan bodemvrijheid, adequate bescherming en aangepaste differentiëlen. Is dat een probleem? Natuurlijk niet, want geen hond die er vandaag nog aan zou denken een gloednieuwe en best stevig geprijsde vierwieler door de ongebreidelde natuur te jagen. Op de weg komt het intelligente systeem alleen in actie als het dat zelf nodig vindt. Met name wanneer je in de bochten de gripgrens van de voortrein opzoekt (een gedrag waartoe de Mokka met z'n gevoelloze elektrische stuurbekrachtiging overigens niet aanzet). Of wanneer de winter weer eens lijkt te twijfelen of de tijd rijp is om maar gelijk door te zetten naar een nieuwe ijstijd. De meerkost van € 2.000 valt dan ook vooral te verantwoorden door de grotere veiligheid die het levert en het besef dat het 65kg zware systeem amper de verbruikscijfers nadelig beïnvloedt, maar een must vinden we het niet.
