Langzaam maar zeker kruipt de C-Klasse richting hoger segment. De berline is stijlgewijs zelfs niet zo makkelijk te onderscheiden van een S-Klasse. Leuk voor de klant van de eerste, iets minder tof voor wie een bedrag van zes cijfers aan Mercedes overmaakte voor het tweede. Het illustreert ook dat de Duitsers zich een herkenbaar familiegezicht aanmeten. Nog steeds in twee smaken overigens - met de ster op de neus of in de grille.

De break is natuurlijk makkelijker herkenbaar. Mercedes zal je zeggen dat hij met z’n plooilijnen op de flank dynamisch oogt en dat hij door links en rechts chroom te verwerken tegelijk luxueus aandoet. En het zal allemaal wel waar zijn. Voor deze auteur oogt hij echter ook minder karaktervol dan z’n voorganger. Vooral de noodzaak om recordcijfers op vlak van aerodynamica neer te zetten, hebben hem aan de achterzijde (en met name rond de achterruit) wat te vlak gemaakt. Maar je mag er natuurlijk een compleet andere mening op na houden.

Wat we wel voor waarheid kunnen poneren, zijn z’n meer riante afmetingen. Net geen 10cm langer dan voorheen en 4cm breder (4,70m bij 1,81m). En met assen die 8cm verder uit elkaar staan. Dat belooft veel goeds voor de binnenruimte.