We rijden hier niet met een crimineel snelle SUV. Dat wil evenwel niet zeggen dat er niets onder de motorkap ligt. De viercilindermotoren van Volvo missen weliswaar het mooie ronde karakter en de karakteristieke klank van de oudere vijfcilindermotoren, maar ze zijn niet minder efficiënt. Integendeel. De 2-liter 4-cilinder van onze test-D5 ontwikkelt 235pk bij 4.000t/min (tegen 220pk voor de vijfpotter) en 280Nm tussen 1.750 en 2.500t/min (voorheen 440Nm).

Alleen met automaat

Je kan niet anders dan voor de achttrapsautomaat gaan. Daarmee is hij nog altijd een seconde vlotter in de honderdsprint dan voorheen (7,2 tegen 8,2 tellne) en haalt hij niet 210 maar 220km/u als topsnelheid.

Zolang je een beetje je manieren houdt, is de akoestische isolatie voortreffelijk. De motor is bijna onhoorbaar. Je kan een rijmodus ‘Dynamic’ selecteren als je jezelf iets anders wil wijsmaken, maar je wint er eigenlijk niets bij. Het is alleen wat luidruchtiger.

Topper

Enthousiast worden we van de optionele luchtophanging met een architectuur die vooraan dubbele geleidingsarmen en achteraan een multilink-as omvat. Volvo bereikt er een zeldzaam comfortniveau mee. Ze filtert oneffenheden met een groot gemak, en houdt tegelijk de koets in het gareel. Zelfs in de meest dynamische modus is het geen ballerina en de XC60 is ook wat minder sportief of doortastend te sturen dan een Q5 of X3, maar je kan niet alles hebben. Het is hetzelfde voor de veiligheid. Je hebt alle hedendaagse snufjes, maar soms zijn ze erg opdringerig en kunnen ze je tijdens het rijden verrassen. Snij je per ongeluk een bocht wat kort aan, dan durft de stuurinrichting wel eens een tegengestelde input geven. Verwarrend, is dat.

De remmen tenslotte, ontbreekt het niet aan bijtkracht, maar wel aan een deskundig afgesteld pedaal. Dat voelt zo sponzig aan dat het de dosering bemoeilijkt. De fabrikant claimt een gecombineerd verbruik van 5.5l/100km of 144gr/km CO2. We hebben een gemiddelde van 7,9l/100km opgemeten.