De fabrikant positioneert dit model als een zevenzitter. En daar zijn nogal wat concessies voor gedaan. Een voorbeeld: de scharnieren van de kofferklep zitten bovenop het dak omdat ze anders enkele waardevolle centimeters aan hoofdruimte voor de derde zetelrij zouden kannibaliseren. Kleine details die ervoor zorgen dat je er volwassenen tot 1,80m kan parkeren - als het niet is voor lange trips, dan op z’n minst voor bescheiden afstanden. Je wordt op rij drie niet in een overdreven stuikhouding (met opgetrokken knieën) gedwongen. Enige lenigheid blijft vereist - je moet er per slot van rekening nog geraken.

Vijf of zeven

Standaard wordt de GLB echter voorzien van vijf zitplaatsen. Voor de derde zitrij moet je ruwweg 1.000 euro extra aftikken. Een over 14cm verschuifbare achterbank met een instelbare leuning is er steeds en is uitgesproken comfortabel.

Er is Mercedes… en dan is er de rest

Waar de GLB echter echt schittert, is vooraan. Door nieuwe boordplank, standaard geheel digitaal (maar bij de tester met optionele grotere schermen en extra functionaliteit), oogt de concurrentie op slag verouderd. Voor ons is echter vooral van belang hoe functioneel die is. En ja, er zit een hoop technologie en functies in en op die volstrekt niet nuttig of praktisch inzetbaar is. De stembediening bijvoorbeeld, of aanraakgevoelige touchpads aan het stuur. Knopjes waren net zo handig. Waar het er echt toe doet: functies, afleesbaarheid (ook bij fel zonlicht, ondanks de afwezigheid van een schaduwkap), en beeldkwaliteit, schiet Mercedes echter steevast in de roos.