De conclusie ligt voor de hand: ik ben onder de indruk van de nieuwe Sandero. Ze is echter niet verrassend. Wars van snobisme moet immers gesteld worden dat ook de vorige generaties van het model reeds een perfect verdedigbare rijervaring en plaatsaanbod combineerden met een prijs die gaten schiet in de argumentatie dat nieuwe auto’s nu eenmaal duur zijn. Dacia is bovendien rendabel, al hoeft dat geen bekommernis te zijn van de klant.

Een onklopbare verhouding prijs-kwaliteitsverhouding?

Natuurlijk zijn er ook beperkingen. Die situeren zich vooral op vlak van uitrustingsmogelijkheden en snufjes. Maar omdat de nieuwe Sandero alle basics aanstipt (zoals Apple Carplay of Android Auto), kan ik daar niet aan tillen. Wie absoluut de kleur van de buitenspiegelkapjes wil kiezen is hier niet aan het juiste adres. Tja…. Voor de prijs vond ik dat er in het verleden al niets mis was met het interieur van de Sandero. Nu ben ik van mening dat het indrukwekkend is. De ambiance, ergonomie en materialen zijn allemaal fors verbeterd.

Het rijgedrag is onmiskenbaar dat van een hedendaagse auto. Dat heeft voordelen (geluid, rolneiging) en minpunten (stuurgevoel, klein motortje turbomotortje). Hij rijdt echter prettig, al was de vorige misschien net is leuker omdat hij nog analoger was.