De Mini staat stevig op de weg gedrukt. Dat beeld is het resultaat van een flinke breedte in verhouding tot zijn lengte en de haast verticaal oplopende dakzuilen, die het ‘aandrukken' van de koets op het wegdek nog accentueren. Onze testwagen droeg een wit dak, dat contrasteerde met de zwarte koets (optie 410 €). Ook de spiegelkappen kregen een witte laklaag. In vooraanzicht wordt zijn breedte kracht bijgezet door het verloop van het radiatorrooster - met flink veel chroom - en de kleinere luchthapper onderaan - ook al met chroom gesierd. Nog meer chroomaccenten vinden we rond de laag en diep geplaatste optionele mistlichten - voor 150 euro haast een koopje en bovendien prima gemonteerd voor een efficiënte verlichting en de best mogelijke bescherming tegen glasbreuk. - en de ovale, lichtjes naar achter gekantelde koplampen. Achter het doorzichtige glas vinden we de opvallende richtingaanwijzers en actuele lichtprojectietechniek. Onze testwagen zag de weg goed verlicht dankzij het optionele Xenonlicht - met 680 € schappelijk geprijsd.

Chroom staat de Mini als ‘retro'-auto erg goed. Rondom de wagen loopt er onder de ruiten een chroomstrip en ook de massieve portiergrepen schitteren met hun chroomlaagje. Het chroomfeest gaat verder achteraan, met kaders rondom de vrij kleine achterlichtblokken en het zeer laag geplaatste derde remlicht, de brede horizontale koffergreep en de kleine ronde uitlaatpijp. De achterspoiler (190 €) is als een logisch uitvloeisel van het dak. Een bizarre vaststelling: de koffer kan slechts 160 l opslokken, tegen 195 voor het origineel. Op ons testexemplaar was het optionele glazen schuifdak (990 €) gemonteerd, dat uit 2 glazen panelen bestaat, die beiden simultaan kunnen open kantelen. Jammer genoeg heeft de schakelaar geen klikstand. Trekt men hem verder door, dan sluit het achterste paneel om het voorste er overheen te laten glijden. Het dak laat zich horen (fluiten) vanaf 110 km/u, zonder echt hinderlijk te zijn.

In zijaanzicht vallen de kunststof wielkastverbreders op. Onze testwagen was geschoeid met Dunlop SP Sport 01 in bandenmaat 205/45 op 17" aluminiumvelgen (optie 1270 €). Het gaat hier om ‘runflat'-banden, wat gezien het gebrek aan kofferruimte om een reservewiel in onder te brengen, als een goede keuze mag beschouwd worden. Toch hebben deze banden ook hun minder prettige eigenschappen, zoals we op de weg zullen vaststellen... Tot besluit van dit hoofdstuk maken we graag een kanttekening bij het gewicht van deze Mini Cooper. Het origineel woog 600 kg en had een 848cc motor (goed voor 34 pk) onder de kap. Onze testwagen deed de weegschaal bijna dubbel zo ver uitslaan (1140 kg), maar kan ook rekenen op meer dan het drievoudige vermogen.