Aan de binnenzijde vinden we in feite dezelfde doelmatigheid die ook het exterieur typeert. Wie een interieur verwacht dat doorspekt is van dure materialen en sportieve accenten komt bedrogen uit. Het dashboard ziet er, op de knappe mat-blauwe band na, zelfs eerder goedkoop uit, maar daar gaat het natuurlijk niet om. Wat van belang is, zijn de perfect aansluitende kuipjes, de perfecte rijhouding en het stevige MOMO sportstuurwiel, de aluminium pedalenset en het duidelijk afleesbare instrumentenbord dat het belangrijkste gegeven, de toerentel, centraal plaatst. Dat het interieur ruim genoeg is voor vijf inzittenden en het plaatsaanbod dus zowel voor- als achteraan te vergelijken is met dat van eender welke ‘doorsnee’ vierdeursberline wilden we ook afdoen als onbelangrijk, maar dat is het niet. Het is een essentieel onderdeel van de succesformule. Het model is immers perfect inzetbaar voor de wekelijkse boodschappen of een trip naar het buitenland. Daardoor kan het probleemloos de functie van ‘eerste wagen’ vervullen. Een rol die niet alle wagens met sportieve aspiraties omwille van praktische beslommeringen (zoals het ontbreken van volwaardige zitplaatsen achteraan) als gegoten zit.

Wat de EVO erft van de gewone Lancer is het gebruiksvriendelijke golvende dashboard en de simpele, logische opstelling van alle toetsen en knopjes. De kofferinhoud bleef ook nagenoeg gelijk, je kan er 430l bagage in kwijt.