Het stuurtje zit nog steeds muurvast en gek genoeg is dat geen enkel probleem. In de kuipjes die als een tweede huid om je lijf zitten, heb je binnen de kortste keren een ideale rijhouding gevonden. De instelling is sportief, in lijn met de roeping van de wagen, en de geleverde steun is voldoende om ook tijdens langere ritten rugpijnen en vermoeidheid geen kans te geven. Hertekende deurpanelen zorgen voor wat meer elleboog- en schouderruimte en daardoor voor iets meer bewegingsvrijheid.
Opbergmogelijkheden kreeg het interieur er niet bij. Een handschoenkastje is er nog steeds niet, waardoor je het moet stellen met de opbergnetjes tegen de middentunnel, de achterwand en in de deuren. Veel kan je daarin niet kwijt, al is het voldoende voor de boorddocumenten en enkele kledingsstukken. Tassen kan je wel kwijt aan haakjes achter de zetels en dat bleek handig. Achteraan tegen de middenconsole is er nog steeds een afsluitbaar vak dat geschikt is voor het opbergen van pakweg een flinke stapel CD’s. Spijtig dat het zo moeilijk toegankelijk is. De kofferruimte is 160l groot. Rond het stuur groepeert Honda alle bedieningselementen voor de airco en de radio. Die zijn daardoor bedienbaar zonder de handen van het prettig in de hand liggende stuurtje te nemen.
De kap dient manueel ontgrendeld te worden en laat zich dan in een dikke 20sec elektrisch naar achteren klappen. Een afdekhoes kan dan het uitzicht nog wat verbeteren. Mensen die in de winter met de S2000 buiten willen komen en de stoffen kap willen sparen, vinden een hardtop in de accessoirelijst.
