Voor de aandrijving van de in deze combinatie amper 932kg zware C2 zorgt Citroën gekende 1.1i viercilinder benzinemotor. Een krachtbron die een vermogen ontwikkelt van 61pk bij 5.500t/min en 94Nm koppel bij 3.200t/min. Van een basismotor mag je geen wonderen verwachten en dat blijkt ook uit het cijfermateriaal; de top bedraagt 158km/u en 100km/u kan in het beste geval na 14,4sec op de teller staan. Maar de 1.1i is soepel, gewillig en ijverig en gekoppeld aan een prettig en licht schakelende vijfbak, wat zorgt voor opvallend veel rijplezier. Als je vooruit wil, moet je de toeren in en daar maakt de motor geen probleem van. En juist omdat motor en versnellingsbak goed op elkaar afgestemd zijn lijkt de C2 vlotter dan hij is. Het opgegeven gemiddelde verbruik bedraagt 5,9l/100km. Wij verstookten een litertje meer. De stoppers van dienst zijn schijven vooraan en trommels achteraan. Echte uitblinkers zijn het niet, maar door het pluimgewicht en het beperkte potentieel van de 1.1i bieden ze meer dan voldoende reserve en uithouding.

De ophanging bestaat uit een pseudo-McPherson systeem vooraan en een as met getrokken armen achteraan. De afstelling van het geheel is alvast voor de 1.1 tegengesteld aan het dynamische label dat de constructeur de C2 wil opkleven. De ophanging kijkt niet op een centimeter veerweg. Daardoor gaat de 1.1 behoorlijk hellen in de bochten, al vonden we dat niet als storend. De meeste oneffenheden worden quasi onmerkbaar afgevlakt en dat komt niet de sportiviteit, maar zeker het comfort ten goede. Daardoor past de afstelling goed bij de motor. Stuurinrichting is een variabel bekrachtigd tandheugelsysteem. De bekrachtiging is licht en daarvoor geldt in principe hetzelfde als voor de ophanging; niet meteen sportief, maar wel gemakkelijk. Bij lage snelheden is er sprake van enige overbekrachtiging. Dat moest voor ons niet meteen, al moeten we toegeven dat het geholpen door een draaicirkel van amper 9,60m een makkie is om de C2 door het gewriemel -wat druk stadsverkeer nu eenmaal is- te loodsen.