De binnenzijde verwelkomt je met sportief gevormde, goed zittende zetels die ook zonder regelbare lendensteun voldoende steun voor de onderrug voorzien. De zithouding is zowel voor- als achteraan perfect in orde en ondanks het ontbreken van een diepteregeling van het stuurwiel zit ook dat waar het hoort. We hebben ook niets aan te merken op de opstelling van de hendels en de knoppenij wél op hoe het er allemaal uitziet. Het instrumentenbordje met drie ronde klokjes en een paneeltje dat voor de passagier zit, zijn uitgevoerd in koetswerkkleur. We hebben eerder al bij verschillende modellen (zoals de Fiat Coupé) gezien hoe zorgvuldig gekozen accenten in koetswerkkleur het interieur van een sportieve toets kunnen voorzien, maar dit ziet er alleen maar goedkoop en plastiekerig uit. En in feit geldt dat voor het hele dashboard, de middenconsole en de schakelaars die wel uit de jaren ’80 lijken te komen. De kunststof van het dashboard glanst en de middenconsole lijkt wel Tupperware. Kortom; dit hoort zelfs niet thuis in een Daewoo Matiz. Dat klinkt dramatisch, maar het dient gezegd dat dit een kwaal is waaraan zowat elke Amerikaanse auto lijdt. Het is gewoon iets waar de Amerikanen niet wakker van liggen. Verassend positief is daardoor het ontbreken van parasietgeluidjes.

Praktisch is de PT Cruiser wel. De vijfde deur verschaft toegang tot een zeer bruikbare kofferruimte met een inhoud van 538l. Die wordt aan het oog onttrokken door een plank die op een aantal verschillende hoogtes in de koffer kan worden geplaatst. Om meer ruimte te voorzien voor hogere goederen of voorwerpen te verankeren bijvoorbeeld. Je kan ze ook deels buiten de koffer laten steunen op een enkele uitklapbare voet waardoor je ze als een picknicktafel -op barhoogte- kan gebruiken. De achterbank is neerklapbaar, in een afwijkende 65/35 verhouding. Als je dan nog niet voldoende ruimte hebt, kan je ook nog altijd de achterzetels verwijderenij Je hebt dan tot 1.821l ter beschikking.