We zeiden het al: de basis turbodiesel telt 90 paarden. Die zijn afkomstig van het ondertussen eeuwige blok van 1.896cc dat wordt aangeblazen door een ‘gewone’ turbo (zonder variabele geometrie). Deze motor geeft zijn vermogen vrij bij een lage 3.750t/min, nadat hij het erg lineair opbouwde. Voor de hernemingen kunnen we rekenen op 210Nm vanaf 1.900t/min. Prestatiematig komt dat neer op een top van 180km/h en een spurt tot 100km/h in 12,7 seconden. Seat stelt daarbij een gemiddeld verbruik voorop van 5 liter per 100km. Wij jaagden er tijdens onze testweek 7,5l/100km door. Gezien ons totaal niet ingereden testexemplaar, met amper 85km op de teller bij aanvang van de test, is dat reeds een prestatie. In tegenstelling tot de TDI met pompinjectoren uit de Fabia, waarover u vorige week kon lezen, is deze oude motorvariant helemaal niet zo brutaal en gedraagt hij zich een pak discreter.

De Leon krijgt vooraan klassieke McPhersons en driehoekige stalen armen onderaan. Voor de achterwielophanging werd de semi-onafhankelijke layout met vervormbare U-as uit onder andere de Golf geleend. In de praktijk en op goede wegen toont de constructie zich betrouwbaar en voorspelbaar, maar zodra je de meest effen wegen verlaat moet de ophanging aan efficiëntie inboeten. Koetswerkbewegingen worden dan minder goed in toom gehouden. Wie daarenboven de gripgrens opzoekt, merkt dat de Leon te onderstuurd is. Het stuurtje met constante bekrachtiging ligt goed in de hand, maar voelt niet zo strak en duidelijk aan als de beste van zijn concurrenten.

Ook de remmen komen uit de grote VAG-winkel. Ze zijn makkelijk en goed te doseren en tonen zich voldoende krachtig. Het standaard geleverde ABS met remkrachtverdeler is wat aan de paniekerige kant, maar het voorkomt op z’n minst dat je ongecontroleerd aan het slippen gaat.