Wat kwaliteit betreft, is het binnenin een beetje hetzelfde verhaal. Alfa heeft zeer zeker een grote vooruitgang geboekt. De kwaliteitsindruk van de gebruikte materialen is misschien nog niet zo hoog als bij sommige Duitse concurrenten, maar de kunststof ziet er goed uit en voelt degelijk aan. Het enige foutje dat we in het interieur konden ontdekken was een falend vergrendelingsmechanisme van de neerklapbare rugleuning achteraan.
Vooraan zit je in lekker steunende (optionele) sportzeteltjes met vooral veel zijdelingse steun. De Italianen gaan denkelijk graag lekker hard door de bocht... Een geschikte rijhouding is mogelijk, maar je moet er wel lang naar zoeken. De zitting van de voorzetel helt af naar achteren toe en daardoor word je in een sportievere houding gedwongen. Ook de hoogteverstelling van de zetel verandert daaraan niets, maar de diepteverstelling van het stuurwel brengt wel soelaas.
Het interieur van de testwagen is uitgevoerd in optioneel Momo-leder. Zwart, maar zoals het Alfa betaamd zijn er ook een aantal meer in het oog springende kleurtjes beschikbaar. We vinden het wel spijtig dat de deurpaneeltjes ook met het lederen interieur nog steeds in stof zijn uitgevoerd. Het gaat om het principe want storen doet het nietij de kans is zelfs groot dat veel mensen het niet eens zien. Afhankelijk van de gekozen bekleding (stof of leder), kan je ook een dashboard krijgen dat in twee tinten is uitgevoerd. Met name bij een beige interieur harmonieert dat beter. Het instrumentenbord zal bij de liefhebbers ook in de smaak vallen. T’is in vergelijking met wat de concurrentie monteert echt origineel. De diep geplaatste ronde toerenteller en snelheidsmeter, en een plaat met een rechthoekig informatieschermpje en de temperatuur- en brandstofmeter worden geheel door elkaar gescheiden door drie zilverkleurige ringen die deel uitmaken van de afdekkap. De verlichting is rood, en dat versterkt de -gerechtvaardigde- indruk van sportiviteit.
Achterin is de ruimte vergelijkbaar met die van zijn naaste concurrenten, met voldoende ruimte voor hoofd, voeten en knieën. De centrale armsteun van de Distinctive-uitvoering en de extra verluchtingsmond achteraan de middenconsole maken het verblijf op de achterbank nog wat aangenamer. Als met een aantal personen op reis wil met de 147 moet je niet te enthousiast gaan inpakken. Als je de achterbank op z’n plaats laat zitten kan je in de koffer 280l kwijt. Dat is evenveel als in een Citroën Saxo, die uit een lager segment komt, en nog 50l minder dan de Golf die in hetzelfde Segment als de 147 ook al geen hoge toppen scheert.
