Het rommelt in het Pick-Up segment. Sinds begin dit jaar heeft Isuzu zich weer op de kleine Belgische markt gewaagd, marktleider Nissan heeft zopas de Navara (die nogal wat gemeen heeft met de Pathfinder) gecommercialiseerd en de nieuwe generatie Mitsubishi L200 ligt in de luiers. Toyota blijft niet achter en introduceert een nieuwe generatie van de Hilux. In ons land is dat model een bescheiden speler, met nauwelijks enkele honderden stuks afzet, maar wereldwijd is de werkrakker zelfs Toyota’s tweede meest verkochte model, na de Corolla. De Hilux is inmiddels aan zijn zesde generatie toe. Toyota appelleert met het model voornamelijk aan professionele gebruikers -zo leren ons de statistieken- maar het is voorwaar geen toeval dat de uitrusting, de interieurruimte en zelfs de styling van menig concurrent in dit segment almaar meer gelijkenissen vertoont met die van luxueuze SUVs. Ook de avonturier wil tegenwoordig niet van een minimum aan comfort verstoken blijven. Dat de regering het achterpoortje voor als bedrijfsvoertuig ingeschreven SUVs sluit, is voor de merken voldoende reden om hun verkoopsverwachting in dit segment Őde Pick-Up blijft terecht buiten schot- te verdubbelen.

De Hilux wordt getrakteerd op een gegroeide wielbasis en een koetswerklengte die wel 40cm groeit. De extra centimeters gaan op in het interieur dat vooral in de Double Cab-versie respectabele afmetingen krijgt. Enkel de verticale zitting achteraan is nog een puntje van kritiek. Daarnaast kan je overigens opteren voor een Extra Cab, die over twee noodzitjes beschikt en een Single Cab die de grootste laadbak heeft maar strikt plaats biedt aan twee inzittenden. De koets voldoet weer aan de hedendaagse normen, al blijft Toyota bescheiden in de opsmuk. De meeste concurrenten opteren voor een meer onderscheidend lijnenspel. Onder de kap verandert er niets. De 2494cc grote viercilinder turbodiesel blijft behouden en die levert slechts 102pk. Zelfs voor een motor die is afgestemd op robuuste betrouwbaarheid is dat mager. Toyota is zich daarvan bewust. Aan een krachtiger variant wordt gewerkt, maar die is nog niet voor meteen. Dat bescheiden vermogen, een koppel van 260Nm (tussen 1600 en 2400t/min) en een leeggewicht van minstens 1695kg laten zich niet rijmen met flukse prestaties. In het beste geval haal je 100 na net geen 18 tellen en kan je 150 halen. Tot de derde versnelling gaat het behoorlijk, daarboven moet je geduld oefenen.

De kennismaking op terrein, een behoorlijk veeleisend testparcours, kan overtuigen. De overrijhoek en de aanloophoek werden wat kleiner, maar de Hilux staat nog steeds z’n mannetje. De wieluitslagen zijn zeer groot en de ophanging weerhoudt zich op onverhard aan lage snelheden van onvoorspelbare reacties. Standaard zijn het de achterwielen die het gevaarte voortduwen. De voorwielen nemen hun verantwoordelijkheid op als ze daar door de selectiepook toe gedwongen worden. In extreme gevallen kan je de reductieversnelling inschakelen. Toyota werkte hard aan een betere dosering van de koppeling en die is dan ook voorbeeldig. Op het asfalt krijgt de Hilux de rekening voor z’n conservatieve structuur gepresenteerd. Het ladderonderstel werd de helft stijver Őeen goede zaak-, maar achteraan vinden we nog steeds een starre as met bladveren die door trommeltjes afgeremd wordt. Verstandig want zeer robuust en dus bestand tegen het misbruik dat deze voertuigen om den brode wordt aangedaan, maar de filtering van kleine oneffenheden laat te wensen over. Wie z’n Hilux de sporen geeft, moet rekening houden met de wil van de achtertrein. Die vraagt meer gewicht om gedwee het spoor van de voorwielen te volgen.