We pikken in deze tweede episode nog even in op de ecorun waar we de Sandero in deel 1 aan onderwierpen. Bij de aankomst in Spanje heeft de Dacia immers een gênant probleempje ontwikkeld. Er staat vocht in het passagierscompartiment. Niet erg veel, maar wel op een ongewone plaats - de voetruimte voor de achterpassagiers. Een controle van de vloeistofniveaus in de auto wijst geen schuldige aan. Het vocht lijkt bij nader onderzoek gewoon water te zijn en het lijkt ons daarom aangewezen gewoon even de kat uit de boom te kijken. In een hitte van 40° droogt dat immers snel weer op.
Eigenaardig genoeg lijkt de Dacia elke rit te bedwateren. Tijdens een wat langere rit staat er zelfs zo veel water in de voetholte dat het begint te klotsen. Best hinderlijk, ook al hoeft er niemand te zitten. De airco, die condenswater genereert en in een kurkdroog klimaat eigenlijk de enige bron voor water is, staat bovenaan de lijst met verdachten. Maar we besluiten dat even te laten verifiëren bij de dichtstbijzijnde Renault-verdeler. Op een vrijdagnamiddag, net na de traditionele siësta en gewapend met Spaans-voor-beginners gaan we de confrontatie aan, maar veel verder dan "aire acondicionado" en "mucho trabajo" komen we niet. We volgen de spreekwoordelijke kluit het riet in en besluiten dan maar even de nummer van de (Belgische) assistentielijn bellen. Daar noteert men proper het probleem en belooft de operator de dag zelf nog terug te bellen.
Er komt telefoon, nauwelijks een uur later. Niet van de helpdesk, maar van de Nederlandstalige (!!) werkneemster van een grote Renault/Dacia-garage in de buurt. Met de eenvoudige melding dat ze vernomen heeft dat we een probleem hebben met onze Dacia, dat ze ons verwachten en dat een vervangwagen in dezelfde categorie op ons staat te wachten. Soms is de simpele oplossing duidelijk de beste. Een uurtje later staan we bij de verdeler het probleem uit te leggen in onze moedertaal, met de sleutel van een Renault Clio Break op zak. Ook deze werkplaats stelt de airco in verdenking en schat, gezien het weekend net aanvangt, een hersteltijd van vijf dagen.
Vijf dagen later krijgen we de lieftallige bediende aan de lijn met de melding dat onze auto weer helemaal zindelijk is. De werkplaatstechnieker legt even uit dat de condensafvoer voor de airco niet helemaal goed zat en dat het condenswater daardoor z'n weg moest zoeken. En blijkbaar loopt het door de koetswerkkokers naar een kleine opening onder de voetruimte voor de passagiers. Het probleem is opgelost. Voor de goede orde heeft hij ook nog even een update van de sturingssoftware gedaan. Vandaar dat de boordcomputer tijdens de terugrit een stuk nauwkeuriger was. En om het plaatje helemaal compleet te maken, was de auto door de wasstraat gehaald. Sterker nog, de handdoek die we in de voetholte geduwd hadden lag netjes gewassen en opgevouwen op de achterbank. We hebben afgetekend voor de herstelling, ander papierwerk was er niet en gezien de garantieperiode nog liep is er nooit een factuur gekomen. Ook niet voor de vervangwagen. Dat levert een dikke 10 op voor service.
