Het kloppende hart van de Four-Twelve is de V12 motor met een inhoud van 6-liter, die wordt gevoed door vier turbo’s (vandaar de aanduiding). De krachtbron is goed voor 850pk bij 5.750t/min en 1150Nm koppel tussen 2.500 en 4.500t/min; een vermogensopbrengst van 142pk/liter. Het koetswerk is vervaardigd uit carbon terwijl het onderstel -ook omwille van de gewichtsbesparing- bestaat uit een aluminium monocoque met honingraatstructuur. De kreukelzones werden ook uit dat lichte materiaal vervaardigd, net als de meeste delen voor de ophanging. Chrysler opteerde voor een lay-out met dubbele wishbones rondom en horizontaal gemonteerde elektronisch gestuurde dempers. Door dat alles blijft het gewicht beperkt tot 1310kg. De kracht wordt naar de achterwielen versluisd via een speciaal ontwikkelde versnellingsbak met 7 verhoudingen van Ricardo. Die heeft een dubbele natte koppeling zodat het massieve koppel ononderbroken op de achteras wordt overgebracht. Het wisselen van versnelling neemt slechts 200 milliseconden in beslag. De prestaties zijn, zoals je met bovenstaand cijfermateriaal mag verwachten, indrukwekkend. Het spurtje naar 100km/u neemt 3 seconden in beslag, de snelheidsmeter schiet na 6,2sec de 160km/u voorbij en de topsnelheid zou 400km/u bedragen.
Om de hele handel ook nog een beetje efficiënt af te stoppen, maakt de constructeur gebruik van ceramische remschijven met een diameter van 381mm. Die vinden een plaatsje in het 19-duims lichtmetaal van de voorwielen en de 20-duimsvelgen van de achterwielen. Die zijn geschoeid met Michelin-rubber. Vooraan is dat maatje 265/35, achteraan 335/30. De strak getekende koets is 1,12m hoog, 1,96m breed en 4,47m lang. Om ook bij extreem hoge snelheden nog voldoende stabiliteit te garanderen, schuift de achterspoiler tot 10cm achteruit. Bij 300km/u wordt zo een extra neerwaartse druk van 421kg gegenereerd.
Het interieur moest smaakvol en praktisch zijn. De structuur is zichtbaar, maar wordt aangevuld met aangenaam aanvoelende materialen van hoge kwaliteit. De zetels kregen een structuur in carbonvezel waardoor hun gewicht beperkt bleef tot 12,3kg per stuk, ondanks een relatief zware lederen bekleding. De hoofdruimte bedraagt 94cm terwijl een beenruimte van 108cm ervoor moet zorgen dat ook wie wat langer is dan het gemiddelde comfortabel kan zitten. De bestuurderszetel is instelbaar en het met leder beklede en onderaan afgeplatte sportstuur kan in de hoogte versteld worden. De passagierzetel zit vast, maar er is wel een verstelbare voetsteun voorzien. Het interieur baadt in het licht omdat het dak en de voorruit één ononderbroken glazen paneel zijn. Chrysler’s streven naar zo weinig mogelijk gewicht, ging overigens niet ten koste van alle comfortvoorzieningen. De Four-Twelve heeft immers nog steeds recht op een geluidsinstallatie en een automatische airco. Deze zomer al wil Chrysler het model op de weg testen, wat impliceert dat de Amerikanen een (beperkte) serieproductie overwegen.
