Hyundai keilt een 1.4l dieselmotor en benzinemotoren met 1.4l (90pk) en 1.6l (125pk) in het gamma. Traditioneel kiest in ons land de helft van de klanten voor een diesel, al zou dat aantal nu kunnen stijgen. Hyundai biedt het Bluedrive-pakket (start/stop-systeem, banden met lage rolweerstand en geoptimaliseerde luchtweerstand) immers standaard aan op de handgeschakelde modellen. De diesels (er is een versie met 77k en 90pk, beiden met 220Nm trekkracht) verbruiken daardoor slechts 4,3l, de CO2-uitstoot bedraagt 114gr/km en daardoor krijg je 3% korting van overheidswege.

We concentreerden ons vooral op de diesels die ook voor de fleetmarkt van belang zijn. De 1.396cc motor wordt steeds gecombineerd met een zesbak met een flink verbeterd schakelgevoel. Anderzijds dient gezegd dat de ix20 minimaal 1270kg weegt en dat beide motoren niet uitblinken in soeplesse. De versie met 77pk presteert naar verhouding goed, maar levert z'n maximale trekkracht slechts van 1.750 tot 2.350t/min (de 90pk-editie houdt het dubbel zo lang vol). Je wordt dus verplicht om met het pookje aan de slag te gaan en hoewel Hyundai nog geen prestaties heeft vrijgegeven, kunnen we met zekerheid stellen dat beide centrales liefst niet hebben dat je de verwachtingen die de dynamische koetswerkplooien opwekken, probeert in te lossen. Op een heuvelachtig parcours ben je al tevreden als je met het verkeer meekan.

Het onderstel is Europees stug afgeveerd, waardoor je een beetje aan comfort inboet zonder daarom veel efficiëntie (de torsie-as achteraan filtert met enige terughoudendheid) in de plaats te krijgen. De elektrische bekrachtiging is variabel, maar zoals steeds bij dergelijk systeem kan je net zo goed je hand in een pot gelatine steken - de tactiele sensatie is gelijkaardig.

Het weggedrag is gezond, en de gripgrens bereiken vereist gezien de bescheiden prestaties volharding. In de marge tekenen we evenwel aan dat de testexemplaren niet voorzien waren van het eco-rubber dat normaliter bij het Bluedrive-pakket hoort.