De Juke-R geniet dezelfde rij-eigenschappen als de GT-R, met dat verschil dat de korte koets garant staat voor een extra portie wendbaarheid. Dat de windstroom en het gewicht iets minder meezitten, komt dan weer tot uiting tijdens chrono-ritjes. Een klokje rond blijft -nipt- in voordeel van de GT-R, maar die is van nature al weerzinwekkend snel. Vanuit stilstand lukt het spurtje naar 100km/u binnen 3,7 seconden en de topsnelheid flirt met de 300km/u-grens.
Met de 3,8l V6 twin-turbomotor netjes achter de vooras, verbonden aan een automaat met dubbele koppeling en 6 verzetten, krijgen we naast 485 trappelende paardjes (bij 6.400t/min) ook nog eens 588Nm trekkracht ter beschikking (tussen 3.200 en 5.200t/min). Volgende edities halen zoals gezegd nóg meer uit de kan: 545pk en 632Nm. Een mens vraagt zich af waar de grens ligt.
Om de kortere wielbasis, de nieuwe gewichtsverdeling en de hoogte te compenseren, is de vering in stijfheid toegenomen. Zelfs de schokbrekers en rollbar werden aan de noden aangepast. Onder de koffervloer schuilt een zestrapstransaxle, waarvan de uiteinden voor- en achteraan in verbinding staan met een gewijzigde versie van de vierwielaandrijving en cardanas uit de GT-R. Dat de montage een heus huzarenstuk bleek te zijn, is dan ook niet zo verwonderlijk. Zeker als je beseft dat men begonnen is bij een simpele, voorwielaangedreven Juke.
Geflankeerd door een behulpzame Nissan-racepiloot, nemen we de Juke-R mee op sleeptouw op een afgesloten circuit. Het gevaarte stuift al snel richting de eerste bocht, bijgezet door geluidsfragmenten die op een militaire luchtmachtbasis thuishoren. De V6 klinkt bruut, zwaar en metaalachtig. Het eerste hoekje is gepasseerd en de Superjuke laat zich even helemaal gaan. Kort maar krachtig duikt hij daarna in de remmen, om vervolgens toevlucht te nemen op een kunstmatig ondergeregend rond punt. De driftkwaliteiten controleren. Ten opzichte van de GT-R neigt deze iets meer naar onderstuur. Onze metgezel stelt zich vervolgens vergevensgezind op en laat het Playstation-gevoel zegevieren, al kenmerkend voor de GT-R en nu ook voor de snelste crossover op deze planeet. Na een verplicht kegelparcours en enkele herhalingen van de volledige cyclus, kunnen we besluiten dat deze rare snuiter z'n beloftes invult. Hij mag dan ietsje bruter lijken, en alles samen minder goed zijn dan een GT-R, maar het blijft een zeer strak sturende en extreem snelle vechtjas.
