Eigenlijk vind je aan de binnenkant van elke Jaguar dezelfde positieve en minder goede punten. En dat is hier niet anders. Zo kan je (net als bij de XF en XJ) probleemloos stellen dat je ‘in’ de auto zit, eerder dan erop. Je wordt omgeven door een hoge boordplank, waarvan de strategische positionering van sierlijsten nog eens in de verf zet hoe die zich om de inzittenden heen golft. De zetels nemen je stevig beet, de rijhouding achter het relatief kleine stuurtje raakt aan de perfectie en een hoge middentunnel benadrukt die verbondenheid.

Liever een automaat

De keerzijde van die medaille is dat je elleboog wel eens in conflict komt met die centrale blok en dat bij handgeschakelde versies de versnellingspook wat verder naar achter zit dan ergonomisch ideaal zou zijn. Maar met de draaischakelaar van de automaat is er natuurlijk niets aan de hand.

Technologie

Bijbenen op technologisch vlak is voor een kleine fabrikant als Jaguar een uitdaging. Op dat vlak merk je, ook bij deze XE waar vooral het uitzicht van het infotainmentsysteem en de navigatie nog te wensen overlaat, desondanks verbeteringen. Maar ook hier is het oordeel genuanceerd, want het functioneert allemaal wel als de beste. Zelden hebben we zo snel onze telefoon en muziekdatabase gesynchroniseerd gekregen als bij deze XE. Liever een probleemloze streaming en een wat simpeler scherm. Hier ook geen geknoei met MMI’s, Comand’s of iDrive bedieningssystemen. Jaguar zweert al langer bij het aanraakscherm. Je duwt gewoon op wat je nodig hebt. Simpeler kan niet, maar dat weten de Duitsers schijnbaar nog steeds niet. Waar Jaguar wel wat meer aandacht aan mocht besteden, is aan de afwerking van de tellerplaat. Die oogt net iets te goedkoop en simpel. Zet maar al op de lijst voor de facelift…

Achteraan plaats moeten nemen is evenmin een straf. Een ruimtewonder is de XE niet. Een eigenschap die hij deelt met z’n directe concurrenten, maar je hebt er geenszins plaats tekort. En het zitmeubilair steunt er eveneens uitstekend.