Technisch valt er weinig nieuws te melden bij deze Duster. Motoren en transmissies dateren al van de vorige opfrisbeurt en ook aan het onderstel wijzigde niet veel. Andere rubbers en eindelooppunten zorgen er hooguit voor dat de koets in extreme omstandigheden beter onder controle blijft. En de stuurbekrachting (nu altijd elektrisch) biedt minder weerstand. Dat laatste moet helpen bij manoeuvres, maar het doet de rijsensatie weinig goed.

Modern weggedrag

Ondanks een grote bodemvrijheid van 21cm, rijdt de Duster modern. Comfortabel, zonder zwalperig te worden met in de bochten een rolneiging die erg goed ingedijkt wordt. Allemaal pluspunten zou je denken, en dat is ook zo. En er komt nog meer. Want de zesbak en de 1,2l turbomotor met 125pk van onze testauto zijn erg correct, ook al zijn ze op technologisch vlak niet meer het nec plus ultra. Met ook nog eens 205Nm in de voorraadkast, rept het handgeschakelde testexemplaar met voorwielaandrijving zich naar 100km/u in 10,4 seconden en is een top van 177km/u mogelijk. Dat is niet louter voldoende om mee te kunnen in het verkeer, dat geeft je marge. De Duster voelt in deze combinatie ook nooit log of ondergemotoriseerd aan. Remmen doet hij ook uitstekend. Achteraan zitten nog trommels, maar daar is gezien het geringe leeggewicht van 1,2 ton, adequate remprestaties en een degelijk pedaalgevoel niets tegen. En hij is ook een stuk stiller dan voorheen. Dat stond absoluut op de verlanglijst.

Fiscaal

Waar je de budget-aanpak van Dacia het best voelt, is in de fiscaliteit. De allerlaatste zuinigheidssnufjes aan aandrijftechnologie moet de Duster ontberen. Een start-stop-systeem, dat kon er nog net vanaf. Daardoor tikt die af op 138g/km, wat meer is dan de beste soortgenoten. Idem dito voor het verbruik. 6,2l op papier. Iets meer dan 7l in de praktijk. Rekenen is de booschap.