Ook de vorige generatie van de Continental-reeks kon uitpakken met uitstekende dynamische kwaliteiten. Alleen… moest het onderstel en - vooral - de elektronica regelmatig eens in de ton met kunstgrepen grabbelen om het allemaal voor mekaar te krijgen. De nieuwe Continental is een heel ander beest. Die voelt een pak stijver aan (de Cabrio torst zelfs amper nog), heeft een veel betere gewichtsverdeling en sleurt wat minder kilo’s mee. Rij je rustig dan zorgt dat voor sereniteit. Hunker je naar wat meer tempo, dan merk je dat de Continental niet langer met tegenzin een bocht in duikt. Tenminste - in het geval van de V8. Ik proefde ook even kort van de nieuwe Flying Spur met de grote W12-motor en kan dat spook niet verdrijven.

Dorstig, of niet?

De V8 hier in de neus is ook al een gekende eenheid (Onder meer Porsche heeft ‘m ook). Hier wekt de net-niet-4-liter 550pk en 770Nm op. Da’s genoeg voor een topsnelheid van 318km/u en een sprintje naar 100 in 4,1 seconden, al is het een beetje potsierlijk om dat in zo’n elegante auto te willen doen. Wat vooral indruk maakt is het verbruik. Akkoord, een opgegeven CO2-uitstoot van 260g/km is nog steeds heel wat. Maar in praktijk blaast zo’n Bentley er niet meer dan 12l/100km meer door. Niet eens zo lang geleden was dat nog het dubbele. De achtcilinder haalt nog z’n neus op voor hybridetechnologie en zo, maar cilinderuitschakeling heeft hij wel. De tank is met 90l comfortabel groot.

Moet ik één element aanhalen waar ik niet zo wild van ben dan is het de DSG-automaat met zeven verzetten in combinatie met de vierwielaandrijving. Een traditionele automaat met koppelomvormer is minder efficiënt, maar toch soepeler. Draai je het stuur tot in de nok (de draaicirkel bedraagt 11,5m) dan voel je de differentiëlen wringen. Dat heb je niet met alleen maar achterwielaandrijving, al mag je er niet aan denken wat het voor de banden doet als twee banden al dat geweld moeten verwerken…