In de neus van het testexemplaar zit zoals gezegd een éénliter Eco-G 100 turbomotor met 100pk vermogensopbrengst, gekoppeld aan een correct schakelende transmissie. De eenheid lust zowel LPG als benzine en heeft voor beiden een tank. De LPG-tank zit onder de koffervloer en heeft een capaciteit van 40l voor dik 300km reëel rijbereik. Op LPG verbruikt een auto nog steeds behoorlijk wat meer, maar dat wordt gecompenseerd door de lage pompprijs en voor wie klimaatbewust wil zijn: ook door een CO2-afgifte die 11% daalt. De normale benzinetank is ook nog aanwezig en omschakelen tussen de twee is eigenlijk iets waar je je geen zorgen om moet maken. Tank je beide reservoirs vol, dan heb je genoeg energie voor 1.300 theoretische km’s en minstens 1.000 echte. Met LPG wil Dacia in één klap een paar vliegen doodslaan: in Europa biedt gemiddeld één tankstation op 4 LPG aan, het is beter voor milieu, het drukt de gebruikskost en het is een aardig dieselalternatief. Maar dat was het in het verleden natuurlijk ook allemaal al…
Modern weggedrag
Achter het stuur toont deze Dacia zich ook onmiskenbaar ook van een nieuwe generatie. Dat merk je vooral door aan de lineaire krachtontplooiing van de benzinemotor en z’n discretie, in combinatie met een bijna overbekrachtigd stuur. Snel van z’n plek schieten is niet het sterkste punt van deze Sandero en stuurgevoel is dat evenmin. De prestaties (dik 11 tellen voor de honderdsprint) zijn echter zonder meer vlot genoeg voor normaal gebruik en het weggedrag is zowel voorspelbaar als behoorlijk verfijnd. Zo’n Dacia heeft nog steeds wat meer veerweg dan gebruikelijk is en dat bevalt mij alleszins prima. Tegelijk is de afstelling voldoende resistent aan zwalp- of rolneigingen in de bochten.
Natuurlijk is het niet de meest opwindende rijervaring die je kan vinden. Wie dat verwacht, moet z’n verwachtingen van hedendaagse auto’s in z’n totaliteit bijstellen. Maar hij is wel comfortabel en vlot, ook al moet je er de zweep voor bovenhalen. Vooruitgang werd echter nog geboekt op het belangrijke gebieden van wind-, rol- en motorgeluid. Ik vond in het verleden al dat de Sandero daar gezien z’n prijs een perfect verdedigbaar plaatje naar voren schoof en dat blijft aantrekkelijker worden.
Niet de meest geavanceerde, noch de zuinigste
Of er nog minpunten zijn? Nauwelijks. Je kan natuurlijk argumenteren dat de achteras meer fadinggevoelige trommelremmen heeft, of dat het verbruik in reëele situaties nog een litertje minder zou mogen zijn, maar ik vind dat die argumentatie niet standhoudt wanneer het economische aspect aan bod komt. Tenslotte vind ik niet dat de Sandero louter degelijk vervoer voorziet van A naar B, ik vind ‘m eigenlijk gewoon prettig rijden.
