Onze testwagen had de 1.9 CDTI turbodiesel onder de kap, een motor die ‘zuiders temperament’ laat vermoeden, daar afkomstig van de Fiat-groep en een positief ‘overblijfsel’ uit de periode dat GM de Italianen het hof maakten (of omgekeerd…). De 1.9 CDTI met common rail en meervoudige directe inspuittechniek, bestaat in drie versies: 100, 120 of 150 pk sterk. Wij kregen de middelste mee en die zat gekoppeld aan een 6-traps automaat (optie), die ook toelaat manueel te schakelen.

De motor reageert aanvankelijk zeer traag op het gas; trapt men vervolgens wat dieper, dan schiet hij wakker, om stevig aan te pakken. Enigszins beschaafd wegrijden is echter nooit eenvoudig. Hetzelfde scenario doet zich voor bij het rempedaal: eerst gebeurt er niets en dan bijten de remmen plots krachtig toe. Een betere doseerbaarheid van de beschikbare kracht zou dus zeker welkom zijn. Toch is het met deze 1.9 CDTI in 120 pk versie vlot opschieten in het dagelijkse leven. Jammer dat hij een rauw en weinig charmerend geluid laat horen… tenzij je snelheden opzoekt die door de politie als zwaarder crimineel feit worden bestraft dan het uitmoorden van een gemiddeld Belgisch gezin. Boven de 150 km/u zingt de motor plots een ander deuntje.

Anders wordt het ook met het kiezen van de ‘Sport’-stand, die het schakelpatroon aanpast en de vering stugger laat werken. Wij stelden vast dat het ver doortrekken in de toerentallen voor deze diesel niet echt nodig is, en erger, dat de automaat onder bepaalde omstandigheden gewoon niet omhoog wil, al zit je daar echt op te wachten. Toch is dit knopje bijzonder leuk speelgoed en zelfs al gedraagt de Zafira zich volstrekt niet als een ‘schip op woelige zee’, toch maakt de ‘Sport’-stand het zaakje nog flink wat snediger en sportiever. ‘Daddy’s hobby’ moet niet zo nodig naar de rode schemering van een obscure bar verwijzen… een druk op de ‘Sport’-knop van zijn gezinsvriendelijke Zafira geeft hem vleugels… als de familie tenminste is thuis gebleven!