Officieel is de 2 een vijfzitter. Maar als je drie personen op de achterbank wil schikken, beperk je je toch best tot kinderen. Twee volwassenen lukt wel, maar een lange rit is dan nog geen pretje. De voorzetels zijn comfortabel maar -zoals we eerder ook reeds opmerkten- mag de steun voor de onderrug meer uitgesproken zijn. Tijdens lange trajecten treedt nu onvermijdbaar vermoeidheid op. De rijhouding is nochtans goed. De diesel maakt wat meer geluid en produceert vanzelfsprekend meer trillingen dan het benzine-aggregaat dat eerder door onze handen ging. Hier lijkt Mazda toch wat op isolatie te hebben bespaard. En vooral bij een koudstart zorgt dat voor minder aangename ogenblikken.

De gewichtsbesparing heeft overigens geen visuele stempel op het interieur weten de drukken. De plastics zijn weliswaar niet van Duits allooi, het is wel allemaal zeer degelijk. En de boordplank oogt passend sympathiek. Het cluster met de snelheidsmeter en toerenteller is compact. De overige bedieningselementen zijn allen hoog op de middenconsole gevestigd, met inbegrip van de versnellingspook. Vanuit ergonomisch standpunt is dat een zeer heldere opstelling. Over het handschoenkastje zijn we niet zo enthousiast. Omdat de klep deels is opengewerkt heb je erin zeer weinig plaats. Die klep dient overigens om documenten en papieren in te dumpen. De portiervakken stellen nauwelijks iets voor.