Nieuws rond Ford is al een tijdje slecht nieuws. Het merk sluit fabrieken, bespaart en verliest in Europa zienderogen marktaandeel. Het evolueert van een volumemerk naar een nicheconstructeur. In de meeste landen, waaronder België, tuimelde het merk intussen uit de top 10. Het merk sloot al fabrieken op Europese bodem. De Ford-fabriek in Genk die in 2014 werd gesloten, was daarvan een vroeg teken. Volgens een berekening van de VRT in 2024 gingen door die ene sluiting 10.000 rechtstreekse arbeidsplaatsen verloren.

Wéér 1000 jobs weg

Ford was één van de automerken die een snelle (bij voorkeur verplichte) elektrificatie van het Europese landschap omarmde. Het merk kondigde prompt aan dat het tegen 2030 in Europa nog alleen elektrische modellen aan zou bieden.

Inmiddels staat het op de lijst met merken die schoorvoetend op z’n stappen moest terugkomen. Maar niet voor traditionele verkoopstoppers als de Fiësta, Focus en Mondeo uit het gamma waren verdwenen. De elektrische Ford Mustang Mach-E sloeg niet aan. En inmiddels blijkt ook dat recent gelanceerde Europese elektrische modellen niet overtuigen. De Explorer en Capri EV floppen. Dat zijn in essentie Ford-versies van de Volkswagen ID.4 en ID.5 - in hun eigen recht weinig overtuigende elektrische auto’s. De verkoopsaantallen blijven ver onder de prognoses. De productie wordt noodgedwongen teruggeschroefd.

Vanaf januari schakelt de fabriek in Keulen terug naar één shift. Dat betekent dat er fors minder werk is voor de ruim 4.000 werknemers. Volgens de eerste berichten verdwijnen tot 1.000 jobs via een combinatie van vrijwillig vertrek en afvloeiingen.

Te weinig subsidie, zegt Ford

Ford geeft zelf een aantal oorzaken. Dat de modellen niet goed genoeg zijn, hoort daar niet bij. Het wijst met de vinger louter naar externe factoren. De laadinfrastructuur is niet goed genoeg. Snel veranderende regelgeving zorgt voor onzekerheid. En in veel landen vielen subsidies en fiscale voordelen weg, waardoor klanten nu de echte prijs van de elektrische auto moeten betalen.